هوش مصنوعی: شیخ نجیب الدین رضا، یکی از بزرگترین عارفان و دوستداران خداوند است که پس از تجربه‌هایی معنوی به مسیر سلوک برگشته است. او به شیخ محمد علی مؤذّن خراسانی ارادت دارد و خود نیز از مشایخ همان سلسله به حساب می‌آید. شیخ محمد هاشم، یکی از علمای برجسته، درباره او گفته که او هفت دیوان در مسایل حقیقت دارد و فردی بی‌سواد بوده است. نجیب الدین در رسالات خود نیز به این موضوع اشاره کرده است. آثار او شامل مثنوی سبع المثانی و خلاصة الحقایق و دیوان غزلیات است. در برخی از اشعارش از تخلص‌های جوهری و رضا و نجیب الدین استفاده کرده است. اگرچه او در تبریز به دنیا آمده، ولی در اصفهان زندگی کرده و در سال ۱۰۸۰ هجری وفات یافته است.

هوش مصنوعی: نکته‌ای که در اینجا وجود دارد، همواره پر از راز و رمز است. چشمان حقیقت‌نگر را باز کن تا در اینجا جز دیدن حقیقت و زیبایی چیز دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مردی که عاشق است، هیچ‌گاه از عشق دوست بی‌خبر نیست، زیرا مردان خدا عشق را تا راهی به حق می‌دانند.

هوش مصنوعی: اگر نی، بی‌هیچ دردی و خلوصی از خود خالی شود، آن‌گاه سالک همیشه از نفس پاک آن نی بهره‌مند خواهد بود.

هوش مصنوعی: همه‌ی نورها و روشنایی‌ها از وجود اوست و عطر خوش هر گل و باغی نیز ناشی از اوست.

هوش مصنوعی: جوهره کمال او نیازمند عقل‌ها نیست و نزدیکی به او فراتر از داستان‌ها و روایت‌هاست.

هوش مصنوعی: او در همه جا حضور دارد و در عین حال غایب است، مانند نوری که در همه جا وجود دارد و منبع روشنایی است.

هوش مصنوعی: او موجودی است که وجودش وسیع و گسترده است و تمام عالم در دامان او قرار دارد. همچنین، او محیطی است که به تمامی موجودات احاطه دارد.

هوش مصنوعی: هر چه در دنیا مشاهده می‌شود، به اندازه‌ای که می‌توان دید، نشانه‌ای از یگانگی و وجود او دارد.

هوش مصنوعی: تمام موجودات در جهان به نوعی به نفس و وجودی وابسته‌اند و این نفس، به مثابه جوهر اصلی و بنیادی، در اینجا به عنوان رمزی برای حقیقتی بزرگ‌تر و عمیق‌تر در نظر گرفته شده است.