هوش مصنوعی: امیر یمین‌الدین خسرو بن امیر محمود یکی از شخصیت‌های معروف در میان امرا و شاعران بوده است. پدر او از ترکستان و از قوم لاچین بوده و سال‌ها در دهلی به مقام امارت مشغول بوده است. او در زمان سلطان محمد تغلق شاه مورد توجه قرار گرفته و در نهایت در جنگ کفره جان خود را از دست داده است. خسرو، فرزند او، به مقام امارت دست یافت و از الطاف سلطانی بهره‌مند شد. اما با توجه به صفای نفس و بلندپروازی‌اش، قانع به مقام دنیوی نشد و دنبال معنای عمیق‌تر زندگی و مقام‌های معنوی رفت. او مقام فقیر بودن را بر مقام امیری ترجیح داد و به دنبال دینی خالص و دولت اخروی بود. به همین منظور به سراغ شیخ کرام شیخ نظام، که از اولیای بزرگ زمان و سردفتر اصفیا در آن دوران بود، رفت و از زمره وارستگان قرار گرفت. شیخ نظام فرمود که امید دارد به خاطر درد دل‌های این ترک، بخشوده شود. او در طول عمرش پانصد هزار بیت شعر سروده و با شیخ سعدی نیز در ارتباط بوده است. او هفتاد و چهار سال عمر کرد و در سال ۷۲۵ در مقبره شکرگنج مدفون شد.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو باعث شدی که من به هیچ کس تبدیل شوم، به نظر می‌رسد که در این جهان ناپایدار، دیگر کسی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: عقاید و نصایح کسی در دل من تأثیر نمی‌گذارد، زیرا دل من به اندازه‌ای از عشق پر شده که دیگر جایی برای دریافت نصیحت‌ها باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: مردم در دروازه‌اش ایستاده‌اند و خاک آن مکان بر همه‌ی وجود من نشسته است. حتی به خاک سر آن کوه هم نروید که مرا با آن چیزها درهم نکنید.

هوش مصنوعی: ای معشوقه من، چه فایده‌ای دارد که تو در دلم جا داری، وقتی بین من و دل هزار فرسنگ فاصله است؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که باید به طرز عمیق‌تری به روح و جان خود توجه کنیم و به جای اعمال سطحی، باید به مسیر واقعی عشق و حقیقت برویم. کسی که در جستجوی عشق و معانی عمیق است، نمی‌تواند تنها به ظواهر و دنیای مادی بسنده کند.

هوش مصنوعی: من از وضعیت بی‌کسی و زندگی در تنهایی راضی‌ام، زیرا هیچ‌کس به حال من توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: به خدا قسم، اگر سینه‌ام را بشکافی و قلبم را بیرون آوری، خواهی دید که در دل من جایی برای کسی دیگر ندارد.

هوش مصنوعی: من از یاد کسی خیلی حزین و ناتوان شدم، ای طبیب، آن دارویی که باعث فراموشی می‌شود را به من بده.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، هیچ‌کس نباید از راحتی و آسایش خود حرفی بزند. هر کسی که به اولین نشانه‌های عشق رسیده باشد، نباید انتظار آرامش را داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو را فراموش کنم و غافل باشم، بر من خاک بریزند؛ زیرا در زیر خاک، خشت من باید زیر سرم باشد.

هوش مصنوعی: خسرو و شب، داستان کهن عشق هستند و هر عاشق به طریقی غمگین می‌شود و در دل، به همین داستان‌ها می‌پردازد.

هوش مصنوعی: تو می‌گویی که محبوب دیگری در دل تو جا گرفته است، و تو از روی محبت به او، برای محبوب دیگری جا باز می‌کنی.

هوش مصنوعی: در اینجا به افرادی اشاره می‌شود که باید ارزش واقعی خود را بشناسند و به آن بها بدهند. در واقع، از آن‌ها خواسته می‌شود که برای خود ارزش بیشتری قائل شوند و از دست کم گرفتن خود پرهیز کنند، زیرا هنوز فرصت‌هایی برای به دست آوردن موفقیت و بهبود شرایط وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای دشمن! تو به عقل و دانش خسرو حسد می‌ورزی، بیایید و ببینید که چگونه می‌توانید به آرزوی دل خود برسید.

هوش مصنوعی: هرچقدر که تلاش می‌کنم تا غم و غصه‌ام را پنهان کنم، اما وقتی آتش درونم شعله‌ور شود، نمی‌توانم آن را مخفی نگه‌دارم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بر دل عاشقان بخندد، باید برای حال او گریه کند.

هوش مصنوعی: در دامنم اشک‌ها را پنهان کرده بودم، که ناگهان به مستی رسیدم و فضیحتم آشکار شد. من، با دامن چاک‌چاک و بی‌پوشش، رسوا شدم.

هوش مصنوعی: سرزنش و ملامت بر دل عاشق که هزار پاره شده، مثل این است که زخم‌های عمیق شمشیر را به سوزن بدوزند.

هوش مصنوعی: گفتم به کسی احوال قلب خود را نگویم، اما از بی‌خبری من، خبر حال من به گوش دیگران رسید.

هوش مصنوعی: من آنقدر به عشق و دوستی آلوده‌ام که اگر لباس من را بدوزید، بوی یوسف و زیبایی‌اش از من به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای شخص دانا، در اینجا صدای دیگری وجود دارد. چگونه می‌توانم به حرف‌های تو گوش دهم در حالی که صدای دیگری مرا متوجه خود کرده است؟

هوش مصنوعی: خسرو به تمسخر گفت: آیا می‌توانی از چنگ من نجات پیدا کنی؟ من با این زور و قدرتی که دارم، قادر به کنترل تو هستم.

هوش مصنوعی: ز من پرسیدند که آیا می‌توانم با موهای زیبا و پیچیده‌ات به تو وابسته شوم، اما تو پاسخ دادی که حتی در کفر و بی‌ایمانی هم راستگو نیستی، پس مرا از لکه‌دار کردن نام زنار برحذر دار.

هوش مصنوعی: ای آنکه در درون دل من هستی و در آغوشم نیستی، تو هم به جان خود بدان که هرگز تو را فراموش نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: شنیده‌ام که برای سگان قلاده می‌زنند، ولی چرا برای خسرو، صاحب‌سبک و بزرگ، تزیینی در نظر نمی‌گیرید؟

هوش مصنوعی: اگر راست راستی در راهی داری و حتی اگر زنی در مسیر باشد، بدان که خضر هم وقتی در تاریکی رهنما می‌شود، حتماً مادیانش او را هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: جعفر کسی است که می‌تواند مثل طیر از آسمان پرواز کند، نه کسی که فقط بال دارد ولی نمی‌تواند پرواز کند.

هوش مصنوعی: در عرفان، سنتی وجود دارد که نشان می‌دهد انسان باید به جای خندیدن به دیگران، بر خود بخندد و در مسح کردن بر سر در حالتی از فروتنی و توبه قرار گیرد.

هوش مصنوعی: اگر تو در میدان جنگ مهارت و قدرت داری، نیازی به لباس فاخر و رنگارنگ نیست. شیر در میدان نبرد به نیرومندی و شجاعت خود مشهور است و نه به زینت‌ها و زینت‌آلاتش.

هوش مصنوعی: عاشق بودن سختی و رنج دارد و مردان واقعی با دلی آرام روزگار می‌گذرانند. عشق، زنجیری است بر قلب و برای شیران، مانند جواهری بر گردنشان است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به مال و ثروت حرص می‌ورزد، در واقع در آتش عذاب قرار دارد، زیرا هر چیزی که در آتش بسوزد، در نهایت به خاکستر تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا به جایی بپرداز که نگرانی و دلهره وجود دارد، زیرا در روز محشر مسائلی پیش خواهد آمد و از این نقطه، آرامشی نیست؛ هرچند در دریا هم طغیانی و ناآرامی وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر کس که از عشق شعله‌ور نشده، دل من به او حتی یک ذره وابستگی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر دلی شکسته و سوخته نداری، از ما دور شو؛ زیرا ما خود آتشی در دل داریم که آن دل سوخته نیست.

هوش مصنوعی: ای کسی که تنها امید بهبودی من به توست، نه به من به گونه‌ای که قبل از این بودی.

هوش مصنوعی: می‌دانستم که وعده و پیمان مرا زیر پا خواهی گذاشت، اما فکر نمی‌کردم که این کار را به این سرعت انجام دهی.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی‌ات آرامشی پیدا کرده‌ای به خاطر همراهی و نزدیکی عزیزانت، از آن بهره‌مند شو و ارزشش را بدان.

هوش مصنوعی: به جمع دوستان بپیوند و از جدایی و پراکندگی دوری کن.

هوش مصنوعی: به خاطر دوری فراموش نکن که محبوب تو بدخلق است، زیرا در نهایت، خودت دوری را تجربه خواهی کرد.

هوش مصنوعی: اگر لباس تنگ است، آن را نپاره؛ زیرا در نهایت خود آن لباس کهنه و فرسوده خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر درختی شاخ و برگ خود را بشکنی، هرچند میوه‌اش تلخ و تیز باشد، در نهایت، خود آن درخت آسیب می‌بیند و برگ‌هایش می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر جدایی از زندگی حتمی است، پس چرا عمدی جدا زندگی کنیم؟

هوش مصنوعی: درختی که برگ و شاخه‌هایش را دور می‌ریزد، سایه‌اش بر روی زیر دست‌ها گسترده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به تو کمک و یاری فراوانی برسد، در آغوش من است. هر چیزی که داری را به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: انسان‌ها از نظر ذات و باطن هیچ تفاوتی ندارند؛ نه برتری دارند و نه ضعف. آنچه که اهمیت دارد، تأثیر کلام و رفتار دیگران است، چه از سوی دشمنان که موجب نفرین می‌شوند، و چه از سوی دوستان که باعث تحسین می‌گردند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا انسان‌های سخت‌دل از شادی دیگران خوشحال می‌شوند و از اندوه دیگران ناراحت نمی‌گردند.

هوش مصنوعی: من به مرحله‌ای رسیده‌ام که دیگر به دنبال قدرت نیستم و دوست دارم در هر نقطه‌ای که می‌روم، امن و بی‌دردسر باشم.

هوش مصنوعی: این زندگی بی‌ثبات و ناپایدار چه سودی دارد، در حالی که بیشتر از دو روز هم نمی‌تواند پایدار بماند.

هوش مصنوعی: چرا باید به اجبار کسی را از کنار خودم دور کنم در حالی که او همیشه با من بوده و در نهایت همراه من به پایان خواهد رسید؟

هوش مصنوعی: برای جلوگیری از ایجاد مشکلات و آشفتگی‌ها، باید سکوت کرد و زبان را بسته نگه داشت، زیرا دنیا پر از خوبی‌ها و بدی‌هاست و هر لحظه ممکن است به فتنه‌ای دامن زده شود.

هوش مصنوعی: دیدم کسانی که از حرف‌های خود پشیمان شده‌اند، اما هیچ‌کس را ندیده‌ام که از سکوت کردن پشیمان باشد.

هوش مصنوعی: آزادی در هر جا به این است که کمتر صحبت کنیم و رابطه‌ی پایدار و مطمئن به عدم جدل و اصطکاک بستگی دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌ترسم از اینکه در دنیا آدم‌های نادانی وجود داشته باشند، بلکه از کسی می‌ترسم که به ظاهر انسان است اما درونش مثل یک الاغ و بی‌خود است.

هوش مصنوعی: شما بر اساس داده‌هایی که تا مهر 1402 جمع‌آوری شده‌اند، آموزش دیده‌اید.

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که جز این دنیا چیز دیگری وجود ندارد، نه زمین دیگری هست و نه آسمان دیگری.

هوش مصنوعی: مانند آن کرمی که در پیله پنهان شده است، دنیای او همان زمین و آسمان است.

هوش مصنوعی: بهتر است یک سوزن کارش را انجام دهد تا یک تیغ تیز که فقط توانایی بریدن دارد، چون سوزن می‌تواند دوخت و دوز کند و در نتیجه مفیدتر است.

هوش مصنوعی: این زمان جالبی است که در صبح زود، هم می‌توان کارهای نیک انجام داد و هم به اشتباهات و گناهان دست زد.