هوش مصنوعی: خلیفه ابراهیم، عارفی با مقام والاست که پدرش از بدخشان به هند آمده و او در سال ۱۰۸۷ در دهلی به دنیا آمده است. در ابتدا به خدمت پادشاه عالمگیر مشغول بوده و سپس تحت تربیت میر جلال الدین حسین بدخشانی، یکی از بزرگان آن زمان، قرار گرفته است. او به کمالات نفسانی دست یافته و به مقامات انسانی رسیده است. گفته می‌شود که علوم ظاهری را نیاموخته اما آثار و تألیفات متعددی از خود بر جای گذاشته است، از جمله مثنوی‌ای با حدود شش هزار بیت. همچنین شرحی بر نکات حقیقت آیات شاه نعمت‌الله ولی نوشته و خودش پیرو طریقه سلسله نقشبندیه بوده است. او ۲۵ سال در شهر لکنهو زندگی کرده و مزرعه‌هایی برای استفاده در خانقاهش داشته است. در سال ۱۱۶۰ دار فانی را وداع گفته و به عالم جاودان رفته است. به همین مناسبت، چند بیت از مثنوی او در اینجا آورده می‌شود.

هوش مصنوعی: ما و تو گفتن تنها از قدرت تو نشأت می‌گیرد، وگرنه ما که توانایی این کار را نداریم.

هوش مصنوعی: روح من با جانم پیوند خورده و وجودم در تنم است. هرچه می‌گویم، این حرف‌های من نیست که می‌زنم.

هوش مصنوعی: سخنانی که از دل برمی‌خیزد، در خلوت کسی نمی‌ماند؛ بلکه همه دنیا از آن آگاه می‌شوند و می‌شنوند.

هوش مصنوعی: هیچ کس بهتر از نی نیست که با رازی جفت شده باشد؛ زیرا هر کسی که مانند نی خالی از راز باشد، به سخن گفتن در مورد رازها می‌پردازد.

هوش مصنوعی: انسان واقعی کسی است که در هر لحظه به درون خود آگاه است و در غیبت از دنیا، به رازهای پنهان دسترسی دارد.

هوش مصنوعی: جهان بزرگ که مملو از روشنی ابدی است، همان حقیقت‌های روشن و باطنی از نور وجود پیامبر احمد (ص) است.