هوش مصنوعی: میر محمد هاشم شاه، که به جهان شاه معروف است و به ابوعبدالله هم شناخته می‌شود، از عارفان بزرگ و مشهور است. او همچنین به میر محمد مؤمن عرشی معروف است. نسب او از یک سو به شاه نورالدین نعمت‌الله ولی و از سوی دیگر به شاه قاسم انوار می‌رسد. او فردی محبوب و مورد احترام هم در بین خواص و مردم عادی بوده و رهبری اهل زمان خود را بر عهده داشته است. در دهلی به ترویج مذهب حق و نقد افکار نادرست مشغول بوده و با کمالات نفسانی و فضایل معنوی‌اش، علمای زمانش را تحت تأثیر قرار داده است. محل حضور او مرجع فضلا و مجلسش مجمع عرفا بوده است و آثارش در مثنوی‌ها ثبت شده است. در آتشکده‌ای نوشته‌اند که او شیخ الاسلام بخارا بوده است و اشعاری از او در میان شاعران کرمان هم موجود است. به طور کلی، او دو نفر را به عنوان مرشد خود معرفی کرده و از احوالاتش اطلاعات کافی در دست نیست. او در سال ۱۰۷۳ به دنیا آمده و در سال ۱۱۵۰ درگذشته است.

هوش مصنوعی: دل من به مدت یک لحظه هم نمی‌تواند به خود بیاید، زیرا جمال تو مرا آن‌چنان مسحور کرده که همه چیز را فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بدون تو، هیچ آرزویی برای نوشیدن می در دل ما نیست؛ حتی اگر چشمهٔ خورشید نیز به سراغ ما بیاید.

هوش مصنوعی: به آرامی و با احتیاط، چشم بی‌رحم را با سرمه نکش، زیرا که مردم بی‌پناه و در خاک سیاه نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: ما روی درد دل‌هایمان را از کسی پنهان نکردیم و در میخانه با دوستان، اینقدر نوشیدیم که پیمانه‌مان پر شد.

هوش مصنوعی: التماس نکن که به وصال و دیدار برسم، اگر از غم و دوری عاشقی ناامید شوم، چه روزهایی باید منتظر بمانم.

هوش مصنوعی: به دنبال کسی هستم که به من یک جام بدهد، نه اینکه مشروبی را نشناسد یا تمیز بکند، فقط هرچه دارد را از من دریغ نکند.

هوش مصنوعی: من همانند هاشمی هستم و با دلِ پر از درد، انتظار دارم که ساقی زمان، شراب مورد نظر را به افرادی پست‌تر از خودم بدهد.

هوش مصنوعی: ای بخشش تو، یاری‌گر کسانی هستی که بی‌کس و تنها هستند و جز تو کسی را ندارند.

هوش مصنوعی: من تنها هستم و تو تنها همدمم هستی، با که سخن بگویم وقتی که تو تنها طلایه‌دار وجود من هستی.

هوش مصنوعی: ای زیبایی تو، دنیا در نور غرق است و وجود تو پرده‌ای بر ظهور و نمای آن است.

هوش مصنوعی: تمامی جهان و مکان، جلوه‌گاه نور تو هستند و به عبارتی، تمام این جهان صرفاً بیان‌گر ظهور توست.

هوش مصنوعی: در دل هر ذره‌ای وجود تو جاری است، اما در این پرده‌ی زندگی هیچ‌کس به غیر از تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز تو در زندگی ما اهمیت ندارد؛ ما همه در برابر تو هیچ و ناچیزیم و تو هستی که همه‌ی وجود ما به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: در محفل همیشه‌گی و پایدار، تنها تو هویت واقعی و ابدی هستی، و دیگران همگی زودگذر و فانی هستند.

هوش مصنوعی: ای تمام جهان در جستجوی تو، جز خودت کسی نمی‌تواند تو را بشناسد.

هوش مصنوعی: چه کسی است که به ستایش تو اعتقادی ندارد؟ و چه کسی است که خواهان دیدار تو نیست؟

هوش مصنوعی: ما همه در ستایش تو هستیم و مشتاق ملاقات تو می‌باشیم.

هوش مصنوعی: دریچه‌ای به روح ما بگشا و رازهای دل ما را به ما نمایان کن.

هوش مصنوعی: پادشاهی که ولی و سید اهل ایمان است، مرکز و محور نعمت خداوند و روشنایی دین به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: خسرو، پادشاهی که همیشه پر از صداقت و پاکی است، در سرزمین فقر و نابودی، تجربه و دانش خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در راه سلوک و سیر و سلوک، کسانی که به فنا رسیده‌اند، از دنیا و دنیاپرستی بی‌اعتنا هستند و به مقام‌های دنیوی و سلطنت‌ها توجهی ندارند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که روزی او به آن رسید، از آنجا که از آسمان و غیب به او رسیده، نباید شک و تردیدی به دل راه بدهد؛ چون داشتن شک و تردید، نقص و عیب محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی ویژگی‌های پادشاه به طور مشخصی در ظاهر و عملش نمایان شد، برای همگان، چه مردم عادی و چه نخبگان، آشکار شد.

هوش مصنوعی: میر، سردار و فرمانده‌اش، برای یافتن شاه از میان آزمایشی که از دیگران می‌گذارند، به جستجو پرداخت.

هوش مصنوعی: به خدمتکار گفت که با پول حرام غذایی درست نکن.

هوش مصنوعی: خادم آشپزخانه به چراگاه رفت و بره‌ای را که به خاطر ناتوانی نمی‌توانست حرکت کند، کشید.

هوش مصنوعی: به دنبال پادشاه، افرادی از جایگاه و مقام خود خارج شدند و به بزرگان و فرماندهان اشاره کردند.

هوش مصنوعی: پادشاه به قصر مجلل خود رسید و هیاهو و شگفتی در آسمان به وجود آمد.

هوش مصنوعی: زمانی که او به ملاقات فردی بزرگ و با افتخار رفت، در کنار جایگاه خود دوباره به مکان قبلی‌اش بازگشت.

هوش مصنوعی: آن مرد حق، با صداقت و پاکی نیت، به مقام و جایگاه بالایی دست یافت.

هوش مصنوعی: آن‌ها متوجه شدند که در غیبت یکدیگر، به تناسب حالتی که دارند، به خوبی و لذت از چیزی که وجود دارد، پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: امیر گفت که آیا این غذا رزق حلال است برای ما یا حرام؟

هوش مصنوعی: از تو پرسیدن در این مورد جایز نیست، ولی برای ما مجاز است.

هوش مصنوعی: در این داستان، در اثر مشکلات و نادانی که پیش آمده، زن سالخوری به دنبال حق و عدالتش برخواسته است.

هوش مصنوعی: او به من گفت که من از بره‌های خوب و با ارزش بودم و به خاطر این به من اهمیت داده می‌شود.

هوش مصنوعی: در ورودی دروازه، دمی از آنجا یک بره‌ای به دوش من افتاد و به سختی کشید.

هوش مصنوعی: وقتی میرصالح این سخن را شنید، با تمام وجود برپا شد و به آن توجه کرد.

هوش مصنوعی: پا از سر برداشت و قدمی جلوتر نهاد، اما در برابر قدم شاه، سر خود را پایین نگه داشت.

هوش مصنوعی: به حرف‌ها و قضاوت‌های دیگران در مورد انسان‌های پاکدامن توجه نکن. اصل و ذات افراد را از سطح و ظواهرشان بشناس.

هوش مصنوعی: اگر تمام جهان هم در گرفتاری و مشکلات روزگار غرق شود، عارف فقط به حلال و چیزهای پاک توجه دارد و جز آن چیزی را نمی‌پسندد.

هوش مصنوعی: افرادی که در این پشت صحنه مشغول به کار هستند، روزی ما را تامین کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هاشمی، به مردم پشت کن و افسار اسب قناعت را از آسمان بگذران.

هوش مصنوعی: از دشت جان خود بهره‌برداری کن و در میانسالی همچون کمانی که در گوشه‌ای قرار دارد، آرام بگیر.

هوش مصنوعی: مردی که در مسیر خود است، به فکر اندیشه‌های نادرست نباش و راه درست و راست را در پیش بگیر.

هوش مصنوعی: در این مسیر، با دقت و سرعت حرکت کن و از خطرات و مشکلات این راه دوری کن.

هوش مصنوعی: قدم از تنگنای مکان‌ها فراتر بگذار و به همه چیزهای جهان پشت کن.

هوش مصنوعی: هر کسی که با نیت طلب و خواسته به سوی او توجه کند، تمام موجودات و ذرات زمین و آسمان به سوی او راه می‌یابند.

هوش مصنوعی: عشق جایی است که حضور معشوقان و زیبایی‌ها در آن به وضوح حس می‌شود و در دل هر انسان، آن عشق به صورت زنجیره‌ای درونش می‌چرخد و او را به خود مشغول می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق در دل عاشقان به شدت وجود دارد و این عشق مانند آتشی است که دل‌ها را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: عشق نه به وسواس شبیه است و نه به بیماری. این احساس نه ذاتاً وجود دارد و نه به صورت ظاهری.

هوش مصنوعی: یک نفر به مجنون گفت: ای مجنون، در دمشق چه شده که غرق در دریای عشق هستی؟

هوش مصنوعی: عشق چیست و مقام عشق چه می‌باشد؟ عاشق و معشوق در این دنیا چه کسانی هستند؟

هوش مصنوعی: عاشق راستین و کسی که حقیقت را می‌شناسد، به تو گفت که در میان امید و نگرانی غرق شده‌ای.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ‌کس جز عشق وجود ندارد؛ همه چیز از ابتدا تا انتها تنها عشق است و بس.

هوش مصنوعی: عاشق و معشوق از یک منبع شکل گرفته‌اند و وجود واقعی یکدیگر را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: عشق ظاهری می‌تواند به شدت تأثیرگذار باشد و جذابیت ظواهر، انسان را به سمت معنای عمیق‌تری می‌کشاند.

هوش مصنوعی: به دقت گوش کن؛ این جمله را فردی آزاده بیان کرده است که به خاطر عشق و آرزوهایش، از فرهنگ و نژاد عرب تأثیر گرفته.

هوش مصنوعی: ای کاش عشق و حال و هوایش نبود که آتش عشق، قلبم را با حرارتش سوزانده است.

هوش مصنوعی: آتش عشق را از منِ بی‌خبر بپرس و برای دانستن حال شمع، از پروانه سؤال کن.

هوش مصنوعی: عشق هیچگاه آرامش و راحتی ندارد، بلکه با خود دغدغه و مشکلاتی به همراه می‌آورد.

هوش مصنوعی: عشق هر قلبی را که بررسی کند، اشک‌های درد از چشمانش جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو در این گروه احساس راحتی می‌کنی، باید بدانی که در واقع عاشق راحتی خودت بوده‌ای.

هوش مصنوعی: عشق فقط درد و رنج نیست، بلکه همچنین بر ناتوانی و وابستگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: در دل عشق، گرما و شور خاصی وجود دارد که مانند آتش، خوشایند است. همچنین، داشتن روحی شفاف و بدون نیرنگ نیز بسیار زیباست.

هوش مصنوعی: آتش عشق تو، تمام زواید و نواقص تو را می‌سوزاند و تو را خالص‌تر از آینه می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق، که سرچشمه روشنی جان انسان است، یک جرقه‌اش می‌تواند آتش یکصد کشتزار را شعله‌ور کند.

هوش مصنوعی: ما در آتش عشق مانده‌ایم و با وجود این که در این آتش می‌سوزیم، به همین عشق زنده هستیم.

هوش مصنوعی: آب خضر، که نماد زندگی جاویدان و سعادت است، هرچند از جان انسان هم دلپذیرتر است، اما طعم عشق از آن هم لذت‌بخش‌تر و شیرین‌تر می‌باشد.

هوش مصنوعی: دل خود را از اشک های پشیمانی پاک کن و دست سرزنش را از سلامتی جدا کن.

هوش مصنوعی: افرادی که همیشه دیگران را سرزنش می‌کنند، نمی‌توانند با آرامش و سلامت زندگی کنند. کسانی که به دنبال راهی درست و مناسب هستند، ممکن است ناگزیر از انتقاد و ملامت شوند.

هوش مصنوعی: عشق و محبت و همچنین شکایت از سرزنش‌های دیگران، چه معنی دارد وقتی که خود عاشق هستی؟ و زندگی پرهیزگارانه و سلامت جسم و روح نیز چه اهمیتی دارد وقتی که عشق وجود دارد؟

هوش مصنوعی: هر کسی که در مسیر عشق واقعی قرار دارد، برایش مهم نیست که چه کسی یا چه چیزی در این راه وجود دارد. عشق او را به جلو می‌برد و موانع را کم‌رنگ می‌کند.