هوش مصنوعی: او مولانا محمد نام دارد و اصالتاً از قصبهٔ زواره که در ناحیهٔ اردستان و از نواحی اصفهان قرار دارد، می‌باشد. او از سالکان مسیر حقیقت و بزرگواران طریقت است و برادر مولانا سپهری زواره‌ای محسوب می‌شود. او در سال ۱۰۳۰ هجری قمری درگذشت. برخی از رباعیات به او نسبت داده شده است.

هوش مصنوعی: نقش خم ابرویت در معبد، تصویری شبیه به لب‌های گلابی‌ات در شراب ناب است.

هوش مصنوعی: زاهد به محض اینکه حالتی ناب و عاشقانه را دید، به سجده رفت، در حالی که می‌خواره به محض اینکه مست شد، حالت جنون و انزوا به او دست داد.

هوش مصنوعی: در عشق، علم و دانش به تنهایی کافی نیست و باید با ناز و عشق ورزی همراه باشد. انسان دانا تنها با دانایی‌اش نمی‌تواند به خوشبختی دست یابد، بلکه نیاز است که در کارهایش حس عشق و شوق هم وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: بهتر است انسانی humble و نیازمند، با چهره‌ای از عجز و فروتنی، بر زمین بنشیند، تا اینکه هزاران نفر با دانش و علم مختلف وجود داشته باشند.

هوش مصنوعی: من به خاطر غمت در درونم اندوهی دارم و این درد تو را با جان خسته‌ام احساس می‌کنم، ای دوست.

هوش مصنوعی: تو گفتی که به دل شکسته ما نزدیک هستی، من هم دلی شکسته دارم، دوستانه بگویم.

هوش مصنوعی: ما نفس خود را که بخیل و منفی است، سرزنش کردیم و در جایی که وجود ندارد، سکنا گزیدیم.

هوش مصنوعی: ما از خوبی و بدی دنیا کناره‌گیری کردیم و تا پایان عمر از مردم فاصله گرفتیم.

هوش مصنوعی: گاهی لب‌های تو مرا به شوق می‌آورد و گاهی هم چشم‌هایت مرا مست و گیج می‌کند.

هوش مصنوعی: هر زمان که از تو یاد می‌کنم، در واقع در فکر تو هستم و حتی اگر لحظه‌ای ساکت باشم، هنوز به تو می‌اندیشم.