هوش مصنوعی: ملا أحمد بن ملا مهدی نراقی، شخصیتی بزرگ و مورد احترام در میان علمای زمان خود است. او از اهالی نراق، یکی از مناطق نزدیک به کاشان، بوده و به عنوان یک مجتهد برجسته شناخته می‌شود. پدر او نیز از مجتهدین معتبر امامیه بوده و آثار مهمی در زمینه فقه و اصول به‌جا گذاشته است. ملا مهدی نراقی خود نیز در سیر و سلوک معنوی و اجتهاد شناخته شده است. او دارای فضایل ظاهری و باطنی بوده و در زهد و پرهیزگاری مقام بالایی دارد. همچنین به خاطر شور و شوق روحی و طبع شیرینش مشهور است. زمانی که تصمیم به ساختن مدرسه‌ای در کاشان گرفتند، او به طور ناگهانی شعری زیبا سرود. علاوه بر این، او اشعار و آثار دیگری نیز از جمله یک مثنوی به نام "چهار سفر" دارد.

هوش مصنوعی: در شگفتم که چرا مدرسه را جایی قرار دادند که می‌توانستند میکده‌ای در آن بسازند.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی به جان مسلمان‌ها آسیب بزنی، ای دختری که ایمان‌ها را نابود می‌کنی؟ تو چه هدفی از این کارها داری؟

هوش مصنوعی: تو با تیر خود به من ضربه‌ای زدی که به قدری قوی است که هر تار موی من، مانند پیکانی پنهان شده است.

هوش مصنوعی: ای خضر، که همواره مایه برکت هستی، لطفا راهی به من نشان بده تا دیگر در این بیابان‌ها سرگردان نمانم.

هوش مصنوعی: ای معشوق، دامن خود را از دستم نکش، چرا که به خاطر تو همه چیز را رها کرده‌ام و تنها به امید تو دست به دامن شدم.

هوش مصنوعی: وقتی که شمعی به خاطر تو روشن شد، مانند پروانه‌ایی شدم که دور آن می‌چرخد و از نورش لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: من از تماشای باغ غمگین هستم، نه به خاطر زیبایی‌اش، بلکه چون بوی تو را دارد و من در گلستان‌ها به دنبال آن می‌گردم.

هوش مصنوعی: در آن مکان که همه چیز به خاک و نابودی رفته، ای دل غمگین، تلاش کن و هرچه سریع‌تر به آنجا برو.

هوش مصنوعی: در میخانه‌های زاهدان، جایی برای عاشقان وابسته و هوسران وجود ندارد؛ بلکه دل‌های جریحه‌دار و زخم‌خورده در آنجا به دنبال پرستیژ و حقیقت‌اند.

هوش مصنوعی: در ابتدا تصمیم گرفتم که از همه چیز بگذرم، سپس تصمیم گرفتم که راهی را در این مسیر ادامه دهم. حالا هر چیزی که به سرم بیاید، بپذیرم و به استقبالش بیایم.

هوش مصنوعی: ببین چه حال عجیبی دارم؛ در جستجوی زخم‌هایی هستم که از تیغ او به من رسیده و عمر جاودان او، مرا از خنجرش به شدت می‌ترساند.

هوش مصنوعی: شمعی که در خانه‌ای غمگین و خیره‌کننده وجود دارد، به آرامی روشن است و من در نیمه شب تنها نمی‌دانم که در آن جا چه کسی مشغول کار است.

هوش مصنوعی: کسی را که در میهمانی ما می‌بینی و سرش را به حالت مستی پایین انداخته، اگر غیر از عمامه، چیزی دیگر بر سر نداشته باشد، می‌توانی بگویی که من دردی را تحمل کرده‌ام و به هیچ‌وجه مسلمان نیستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که می‌گساران در میخانه‌ها باشند، من نیز در این مکان جایگاه دارم.

هوش مصنوعی: ای شیخ! آن نشانه یا آیه‌ای که عشق را ممنوع می‌کند، به من نشان بده.

هوش مصنوعی: اگر کسی راهی به دوست نشان دهد، در نهایت، به کدام ایمان می‌تواند آن را نادرست بخواند؟

هوش مصنوعی: از خانهٔ ما مسیری به سمت خانهٔ او وجود دارد که تنها چند قدم فاصله دارد.

هوش مصنوعی: ما گفتیم درباره عشق بسیار صحبت کردیم، اما دیگران گفتند که این داستان هنوز به پایان نرسیده است.

هوش مصنوعی: ای کاش شبی که در دل تاریکی غرق هستیم، صبحی می‌آمد تا در آن صبح، صدای غم و ناله‌ ما تاثیر و اهمیتی پیدا کند.

هوش مصنوعی: در جستجوی جیک‌جیک دل از عشق، به من نشان دادند که در گوشه‌ای، تنها تکه‌ای از روح و زیبایی است که در قفسی محبوس شده.

هوش مصنوعی: از ترس سرزنش دیگران، به میکده قدم نمی‌گذارم و کاش در خانهٔ ما هم دروسی به میخانه باز می‌بود.

هوش مصنوعی: یک بار به چهره‌ات نگریستیم و از دنیای دوگانگی چشم پوشیدیم، و چه نگاه خوشایندی بود.

هوش مصنوعی: آزادی من از چنگ تمایلات و آرزوها نیست، اما کاش صیاد (که به دنبال من است) گاهی به اینجا سر می‌زد.

هوش مصنوعی: من تمام اجزای بدنم را جستجو کردم و دیدم در هر رگ و هر عصب من، نشانه‌ای از درد و غم تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: به این درد من، پزشکی گرفتار شد که توانست درمان دو جهان را پیدا کند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در راه عشق، جانش را فدای محبوب کرده و در این مسیر با دل و جان پیش رفته است.

هوش مصنوعی: هیچگاه چنین شکارچی مستقل و بی‌نیاز ندیدم که ما را صید کرده و سپس رها کند.

هوش مصنوعی: در میخانه در را به روی من گشودند، شاید که یکی از می‌خوران برایم دعا کرده بود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که شور و جذبه در دل مریدان ایجاد شد، عبادت‌های گذشته را به فراموشی سپردند.

هوش مصنوعی: اگر محبوب یک نگاهی به عاشق بیندازد، به نظرم این نگاه هیچ گناهی محسوب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ما به عاشقان فقط اجازه دیدار نمی‌دهیم، بلکه به آن‌ها اجازه می‌دهیم که گاهی بوسه‌ای هم رد و بدل کنند.

هوش مصنوعی: آنکه زیبایی‌های این باغ به لطف او بوده، اکنون اجازه نمی‌دهند که حتی از دور هم نگاهی به آن بیندازد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، زاهد بیچاره در اثر غرور مست شده است. لطفاً به او یک جرعه از باده بده تا شاید به حال خود بیفتد و هشیار شود.

هوش مصنوعی: بر چهره دل، روزنه‌ای از باغ عشق باز کن تا شاید از این دنیای خیالی آزاد شود.

هوش مصنوعی: در آغاز وقتی که عاشق زلف تو شدم، فکر کردم این پرنده به این دام گرفتار نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ای مدعی، غافل نباش از ناله‌های سوزان من، زیرا این تیر آتشین را در کورهٔ دل خود پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: آه که فرجام، کفن بر تن آن بدن زیبا پوشانده شد. آن لباس‌هایی که من به امید رسیدن به وصالش بافته بودم، حالا بی‌فایده مانده‌اند.

هوش مصنوعی: گفتم در دعا کردن شب‌ها احتیاط کن، او گفت برو و نشان بده که تقوا را در جای دیگری توجیه می‌کنی.

هوش مصنوعی: دل‌ها از عشق خالی شده و میخانه‌ها دیگر رونق ندارند. ای کاش به اصول مسلمانی برکت و رونق بدهی.