هوش مصنوعی: او عالم بزرگی بود و الگوی دانشمندان، همچون تاجی بر سر حرمین شریفین. اجداد و عموزادگان او همگی از مشایخ و روحانیون آن منطقه بودند و او از یک سلسله نیکو و طایفه‌ای با قلب‌های پاک می‌آمد. همیشه در میان خواص و عوام با احترام و ارادت ویژه‌ای مشاهده می‌شد و به علم و عملش مورد توجه همگان قرار داشت. از طریق او نکته‌های لطیف و سخنان ارزشمندی به مردم منتقل می‌شد و در حالی که امام جماعت بود، هرگز به مقام و جایگاه خود مغرور نبود. او به اندازه روزی که به او مقدر شده بود قانع بود و از دنبال کردن خواسته‌های ناپسند خودداری می‌کرد. واقعاً شیخی شاد و عالمی با کمال و امامی نیکوخصال بود. او می‌توانست قصیده و غزل‌های زیبا بگوید و بارها با ایشان دیدار شد. چند بیت از غزلیات او به عنوان یادگاری نقل می‌شود:

هوش مصنوعی: اگر با صداقت و خلوص نیت مشکلات و نیازهای خود را به محبوب خود بگویی، بهتر از آن است که برای جلب توجه و تأثیرگذاری بر دیگران به ظاهر و زرق و برق خود تکیه کنی و نماز را در مکان‌های مقدس به نمایش بگذاری.

هوش مصنوعی: اگرچه در مسجد برای بندگی خدا نشسته‌ام، اما می‌توان گفت که بندگی من در حقیقت بنده‌ای است که تحت تأثیر حرص و آز قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که به سوی خانه خدا می‌رفتی، نگاه کن که کجا هستی! دل خود را شاد نکن، زیرا که همراهی با قافلهٔ حجاز همیشه آسان نیست.

هوش مصنوعی: از در میخانه، بلکه از مقام بالای پادشاهی، درخواست کن و بین گدایان و شاه هیچ تفاوتی قائل نشو.

هوش مصنوعی: دوست داشتن و عشق واقعی مختص افراد خاصی نیست، چرا که اگر نفاق و دورویی وجود نداشت، هر کسی می‌توانست به مقام و شهرت برسد.

هوش مصنوعی: اگر از صحبت با افرادی که اهل شراب و نوشیدن هستند دوری کنم، وقتی به چهره پیر مغان (مردی با تجربه و دانا) نگاه می‌کنم، به چیزهای دیگر توجه خواهم کرد.