گنجور
رضاقلی خان هدایترضاقلی خان هدایت

بخش ۱ - فردوس در شرح احوال و اقوال جمعی از عرفا و فضلا و حکما و فقرا و علما و شعرای متأخرین و معاصرین

آگه شیرازی
ساغرشیرازی
مظفر کرمانی
اسرار سبزواری
شهاب ترشیزی
مجذوب همدانی
اخگر کرمانی
شکیب اصفهانی
منور رازی
آزاد کشمیری
شاهد ایزد خواستی
محجوب ترشیزی
ایاز طالش
شحنهٔ خراسانی
معطر کرمانی
بسمل شیرازی
صبای کاشانی
مجمر اصفهانی
بهار دارابی
صفایی نراقی
منظور شیرازی
بهجت شیرازی
صمد همدانی
مظهر علی شاه تونی
تمکین شیروانی
صدقی کرمانی
خراسانی
تسلیم اصفهانی
طبیب شیرازی
نادر مازندرانی
حسینی قزوینی
ظفر کرمانی
نشاط اصفهانی
حسرت همدانی
عیانی جهرمی
نادری کازرونی
حیران یزدی
علی کرمانی
نغمهٔخراسانی
حسن نهاوندی
عارف اصفهانی
نوری مازندرانی
خاکی خراسانی
غالب طهرانی
نظر نایینی
خالد سلیمانیه
فخری ایروانی
نورعلی شاه
خاوری کوزه کنانی
فانی اصفهانی
اصفهانی
خاکی شیرازی
قانع شیرازی
نظام کرمانی
راز شیرازی
قطب شیرازی
نیاز شیرازی
رحمت کوزه کنانی
کامل خراسانی
ناصر اصفهانی
رضاعلی شاه دکنی
کوثر همدانی
وصال شیرازی
رونق کرمانی
کوثر هندوستانی
وحدت هندوستانی
رضای هراتی
محوی استرآبادی
هاشم شیرازی
زاهد گیلانی
محرم شیرازی
همدم شیرازی
بخش ۲ - آگه شیرازی: و هُوَ زبدة الموحدین مولانا آقاعلی اشرف. آن جناب خلف الصدق سالک عارف آقاعلی مدرس رحمة اللّه علیه است. والد ماجدش از اهل کمال و از خاندان با افضال. نسبت ارادت به جناب فخر المتأخرین مولانا عبدالحسین کازرونی النوربخشی متخلص به ناظر داشته ومدّة العمر همت بر مجاهدات و عبادات و سلوک گماشته. در محامد صفات و پاکی ذات، مسلم اهل زمان خود بود. از مصاحبت اهل دنیایی‌اش نفور و مجالست فقرایش سرور و نیز عمّ جناب آقاعلی اشرف مولانا خلیل و شهیر به آقابزرگ مدرس مدرسهٔ حکیم. از مریدان جناب شیخ المتاخّرین آقا محمد هاشم ذهبی شیرازی رحمة اللّه علیه بوده و اجداد ایشان در زمان نادرشاه افشار از صفهان به شیراز آمده سکونت نمودند. غرض، جناب مولانای مذکور از طفولیت به عبادت متداوله اشتغال می‌فرمود و همواره در طلب اکابر دین مبین و عارفان صاحب یقین می‌بود. جمعی از اهل ریاضت و سلوک را ملاقات کرد. از انقلاب و اضطراب آسوده نگشت. آخر الامر بنا بر سعادت ازلی به خدمت جناب قطب العارفین و شیخ الموحّدین الحاج میرزا ابوالقاسم شیرازی رسید و ارادت آن حضرت را گزید. از صحبت با سعادت آن جناب کامیاب شد. عارف معارف تجوید و واقف مواقف توحید آمد و از روی تحقیق از مسالک تقلید درگذشت. بالجمله به حسب اوصاف و اخلاق مسلّم آفاق و قدوهٔ مجردان و موحدان معاصرین است. فقیر مکرر به فیض صحبت آن جناب رسیده و از وی نهایت لطف دیده. بعد در سنهٔ ۱۲۴۴ در شیراز وفات یافت. از اشعار اوست:

اطلاعات

منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.