جدا نوشتن "ای" در مصراع سوم، معنا را به هم ریخته است. هم این اینکه آن را ممکن است اشتباها به فتح الف بخوانند؛
اَی، یعنی همان حرف خطاب. باید ی به ی آشنایی چسبیده باشد؛ زیرا معنای مصراع چهارم به مصراع سوم، وابسته است.
در عالم آشنائیی، بیگانه
تا بیگانه ز آشنا می‌دانی
می‌گوید: تا زمانی که بیگانه را از آشنا می‌شناسی، در واقع در عالم آشنایی، بیگانه هستی. در آنجا پای بیگانگی در میان نیست. بیت اول هم درآمدی است بر همین موضوع.