هوش مصنوعی: ای محبوب من، تو جز زیبایی و دلربایی کار دیگری نداری و هیچ کاری جز آزار دادن جان رنجور من نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: ای داروی دل من، آیا تو بهشت نیستی؟ تو تنها آرامش جان منی، مثل بهاری که زندگی را رونق می‌بخشد.

هوش مصنوعی: هرچه دشمنان نتوانند به هم بریزند، تو چرا بر دوستانت بار سنگینی بگذاری؟

هوش مصنوعی: اگر تو بپذیری که از جان و دل برایت بگذرم، من از هر چیزی که دارم هم می‌گذرم، تنها کافی است که تو اجازه بدهی.

هوش مصنوعی: دل من را به اندازه‌ای آزرده کرده‌است که اگر تو بخواهی آن را نابود کنی، نباید بهانه‌ای بیاوری یا عذری از خودت بیاوری.

هوش مصنوعی: برخی اوقات بهتر است به جای تلاش برای جلب توجه دیگران و دستیابی به موفقیت‌های ظاهری، به درون خود و وضعیت روحی‌مان توجه کنیم. اگر به خودمان اجازه دهیم که به آرامش برسیم و از درون احساس سرافرازی کنیم، این مهم‌تر از هر چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: دور از آن منبع حیات، رضی زنده است و دیگر چرا باید برای او نگران باشی؟