رشحه » شمارهٔ  ۲۲ - از یک قصیده

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تاج دولت تا ز خاک درگهش بر سر زدم</p></div>
<div class="m2"><p>پشت پا بر تاج خاقان و افسر قیصر زدم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جستم از خاک درش خاصیت آب بقا</p></div>
<div class="m2"><p>آتش غیرت به جان زمزم و کوثر زدم</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۳ - غزل  جفا و جور تو عمری بدین امید کشیدم 

تاج دولت تا ز خاک درگهش بر سر زدم
پشت پا بر تاج خاقان و افسر قیصر زدم
جستم از خاک درش خاصیت آب بقا
آتش غیرت به جان زمزم و کوثر زدم

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به نمادین بودن تاج و قدرت اشاره می‌کند و می‌گوید که من از خاک درگاه آن مقام، تاج را بر سر گذاشتم. او به نوعی برتری خود را بر پادشاهان دیگر نشان می‌دهد و می‌گوید که از خاک درگاه این مقام، آب زندگی را جستجو کرده است. همچنین، به عشق و غیرت خود اشاره می‌کند و می‌گوید که این احساسات را به زمزم و کوثر، دو چشمه مقدس، گره زده است.

شمارهٔ  ۲۱ - از یک غزل

شمارهٔ  ۲۲ - از یک قصیده

هوش مصنوعی: من به زیر پای کسی که مالک قدرت است، تاج و تخت او را گذاشتم و بی‌اعتنایی به تاج پادشاهی و فرمانروایی دیگران را نشان دادم.

تاج دولت تا ز خاک درگهش بر سر زدم

پشت پا بر تاج خاقان و افسر قیصر زدم

هوش مصنوعی: من از خاک برآمدم و خاصیت آب، یعنی دوام و زندگی، را در وجودم احساس کردم. آتش غیرت و شجاعت در وجودم شعله‌ور شد و به سراغ زمزم و کوثر، دو چشمه مقدس، رفتم.

جستم از خاک درش خاصیت آب بقا

آتش غیرت به جان زمزم و کوثر زدم

شمارهٔ ۲۲ - از یک قصیده

اطلاعات

برگردان به زبان ساده