هوش مصنوعی: من در هر لحظه، به خاطر عشق به تو، در چشمانم اشک و در دلم آه می‌ریزم.

هوش مصنوعی: به دور از آن دو چشم سیاه، سرنوشت من را به روزهای تاریک کشانده است. ای دل، از درد و غم عشق معشوقان غیرسیاه، چه انتظاری داری؟

هوش مصنوعی: وقتی او را می‌بینم، زبانم بند می‌آید و نمی‌توانم با او صحبت کنم.

هوش مصنوعی: شخصی که به خوبی از پس خود برنمی‌آید، نمی‌تواند با بزرگان و مقام‌داران صحبت کند.

هوش مصنوعی: صبر و شکیبایی من به سرعت از دل دور می‌شود و از هر مویی که دارم، صدای ناله و فریاد بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات به طور ناگهانی و پنهانی به طرف او نگاهی می‌اندازم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر عشق و ناکامی‌ها پر از غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: اگرچه از پیوستگی با او بهره‌ای ندارم، اما جانم از تار مویش جدا نیست.

هوش مصنوعی: در این باغ، دل من به اندازه لاله‌ها آشفته است و هیچ‌ چیز جز درد وفا نصیبم نشده است. هر کسی که به عشق و غم آتشین آگاه نیست، از ناله و فریاد ما بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: بی‌خبری از وجود یارم باعث شده که غم و اندوه در کنارم جاری باشد.

هوش مصنوعی: دل من جز با غم و ناامیدی هیچ رابطه‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی چهره گل را می‌بینم، مانند بلبل صدا به فغان می‌آورم.

هوش مصنوعی: ای کاش لحظه‌ای کنارم بودی، گل محبوبم! چرا در کنارم نیستی؟

هوش مصنوعی: دل من پر از حسرت و اندوه است، و نتیجه عشق من همین درد و رنج است.