آتش جاوید
ستاره شعلهای از جان دردمند من است
سپهر آیتی از همت بلند من است
به چشم اهل نظر صبح روشنم زآن روی
که تازهرویی عالم ز نوشخند من است
چگونه راز دلم همچو نی نهان ماند؟
که داغ عشق تو پیدا ز بند بند من است
در آتش از دل آزادهام ولی غم نیست
پسند خاطر آزادگان پسند من است
رهی به مشت غباری چه التفات کنم؟
که آفتاب جهانتاب در کمند من است
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: تبیان
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ستاره شعلهای از جان دردمند من است
سپهر آیتی از همت بلند من است
هوش مصنوعی: ستارهها نمادی از احساسات عمیق من هستند و آسمان نشانگر تلاش و آرزوی بزرگ من به شمار میرود.
به چشم اهل نظر صبح روشنم زآن روی
که تازهرویی عالم ز نوشخند من است
هوش مصنوعی: من به چشم افرادی که به جزئیات اهمیت میدهند، مانند صبحی روشن هستم؛ زیرا زیبایی و تازگی من از لبخند و شوقی که دارم نشأت میگیرد.
چگونه راز دلم همچو نی نهان ماند؟
که داغ عشق تو پیدا ز بند بند من است
هوش مصنوعی: چگونه میتوانم رازم را مانند نی پنهان نگهدارم؟ زیرا عشق تو به وضوح از دل شکستهام پیداست.
در آتش از دل آزادهام ولی غم نیست
پسند خاطر آزادگان پسند من است
هوش مصنوعی: در دل من آتش وجود دارد، اما غم و اندوهی احساس نمیکنم، زیرا آنچه برای انسانهای آزاد خوشایند است، برای من نیز دلنشین و پسندیده است.
رهی به مشت غباری چه التفات کنم؟
که آفتاب جهانتاب در کمند من است
هوش مصنوعی: اگر بر اثر حادثه یا مشکلی دچار گرد و غبار شوم، به آن توجهی نمیکنم؛ چرا که نور و روشنی زندگی و موفقیت من در دستان خودم و نزدیک به من است.