هوش مصنوعی: شاید کسانی که به ما نگاه می‌کنند، از خطاهای ما چشم‌پوشی کنند، زیرا شرمساری ما از گناهان‌مان بیشتر است.

هوش مصنوعی: چقدر سریع عهد و پیمان دوستی ما فراموش شد؛ ما به یاری تو امیدوار بودیم، اما این انتظار برآورده نشد.

هوش مصنوعی: بدرفتاری و بی‌عدالتی تو نسبت به ما به اراده خودت نیست، همانطور که وفاداری ما به تو هم به انتخاب خودمان نیست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به پاکدامنی ما اعتقاد ندارد، حتی اگر در کل شهر معروف باشیم به میگساری و شراب‌خواری‌مان.

هوش مصنوعی: پس از اینکه او را کشتند، آرامش پیدا می‌شود، اما مانند جیوه‌ای که همواره بی‌قرار است، ما هم هیچ‌گاه آرام نخواهیم شد.

هوش مصنوعی: چرا به حال نزار و دل زار خود ادامه دهیم؟ نگاه کن به وضعیت نزار ما و به حال‌مان رحم کن.

هوش مصنوعی: اکنون با لطف تو مرهمی برای زخم‌هایمان وجود دارد، وگرنه چه فایده‌ای دارد؟ وقتی کار از کار بگذرد، زخم‌های عمیق و دردناک ما همچنان باقی خواهند ماند.

هوش مصنوعی: اگر عاشق نباشی و مانند کودکانه‌ای تجربه نکرده باشی، نمی‌دانی که فریاد و ناله‌ای غیر از فریاد و زاری ما چه معنایی دارد.

هوش مصنوعی: ما با خودمان دشمن و با دشمنان دوستی داریم. این نشان می‌دهد که در مسیر چالش‌ها، دشمنی و دوستی ما به چه شکل است.