هو در باره قصیده 8
او احوال مردم ومسیرفکری وعملی آنها را دیده وگفته "ای عجب این راه نه راه خداست!"
ذر سه بیت اول مسیرکلی جامعه بشری راوانمود کرده است ودر بیت چهارم حامعه را به رمه گوسفند تشبیه کرده و هشدار داده که این دره چراگاه نیست اگر اهل اهل معرفت نباشیم باوراین معانی برایمان میسرنمیشود وشاید بی توجه از آن میگذریم به هر حال اگر با خوش خیالی خود یا دیگران را از این معانی مستثنی بدانیم با واقعیت آشنا ئی نداریم
میتوانیم از قرآن ونهج البلاغه وآثارمعرفت یافتگان معانی فوق را نتیجه بگیریم اما هنر شاعرآنست
که خود ببیند ودریابد وگرنه اقتباس ونقل قول برای همه سهل است برای ما هم مهم اینست که خودمان چه میفهمیم
آیا مطابق معنی ابیات نامبرده همه جوامع بشری اعم ازمتمدن وغیر متمدن وباصطلاح پیشرفته وعقب مانده همین وضع را دارند وفقط معدودی از افراد معرفت یافته اند واقعیت اینست که بلی همه افراد و جوامع جهانی با تفاوتهائی همین طورند در نتیجه هر کس باید از درون خود معرفت یابد( از دیگران استفاده کند ولی متکی به خلق نباشد ) دو بیت زیراز لحاظ فردی و خود شناسی جالب است
پای تو همواره به راه کج است
دست تو هر شام وسحر بر دعاست
چشم تو بر دفتر تحقیق لیک
گوش تو بر بیهده وناسزاست

شاید اگر نیک بنگریم قصیده فوق با شرایت کنونی ایران هم گون به نظر آید که حکام خود را در ردیف خدا میدانند و جاهلان با چشمان بسته از پیشان روانند باشد که چشم بگشاییم و جایگاه خود را مرتفع سازیم از این منجلاب که دامنگیرمان است که باید همه بیدار شوند و دست در دست هم نهند تا میهن خویش را کنیم آزاد و آباد.

خانم فقیهی کیا

فوق العاده بود خوانشِ شما.

عاشَت ایدَک: دست مریزاد