هوش مصنوعی: اگر دل توانایی و آمادگی لازم را داشت، می‌توانست در مسیر عقل و آگاهی به سوی مقصدی دور و موفق قدم بردارد.

هوش مصنوعی: اگر چشمانت سرنوشت را ورق بزنند، نمی‌توانی از کارهای زشت خود رهایی یابی.

هوش مصنوعی: او به خوبی نفس خویش را می‌شناخت و برای گنجینه‌های درونش محافظت و نگهبانی داشت.

هوش مصنوعی: او به کشت و کار روح و جان مشغول بود و نیازی به دنیای مادی نداشت؛ زیرا جهانی معنوی در درون خود داشت.

هوش مصنوعی: ما گوش‌مان آمادگی شنیدن نصیحت را ندارد وگرنه هر ذره‌ای می‌توانست سخن بگوید.

هوش مصنوعی: در این مکان خطرناک و پرتگاه، ما چه کار می‌کردیم اگر دل و جراتی داشتیم؟

هوش مصنوعی: با این آتش و بخار و دود، کاش این تنور نانی برای پختن داشت.

هوش مصنوعی: کسی که نیازمند است به این اندازه گرسنه و چشم‌انتظار نمی‌بود اگر بر سر سفره‌ای میهمانی وجود داشت.

هوش مصنوعی: همه چیز حیات دارد و زندگی به خودی خود نام و نشانی می‌طلبد.

هوش مصنوعی: قصه‌هایی که از گذشتگان باقی مانده‌اند، برای کسانی که از آن‌ها عبور کرده‌اند، درس و عبرت‌آموز هستند. هر شخصی که از این تجربه‌ها عبور کرده است، داستانی برای گفتن دارد.

هوش مصنوعی: اگر دیوارها و درها زبان داشتند، می‌توانستند از رازو رمزهای زندگی و اتفاقات زمانه سخن بگویند.

هوش مصنوعی: اشک‌ها مانند ستاره‌هایی در آسمان دل هستند و این زمین نیز آسمانی داشته است.

هوش مصنوعی: بدن او مانند گیاهی پژمرده شده است و او نمی‌بیند که مانند جان، دارای گنجینه‌های ارزشمندی است.

هوش مصنوعی: می‌گویند که روح انسان گنجی گرانبها است، و اگر این گنج واقعاً وجود داشت، باید از آن به خوبی محافظت می‌شد.

هوش مصنوعی: تن که یک عمر زندگی کرده و از جان بهره‌مند بوده، هرگز از این موضوع آگاه نشده که واقعا جان دارد.

هوش مصنوعی: مثل گلی باش که در باغ رشد کرده و نه مانند یک گیاه معمولی. باغبان به تو توجه و رسیدگی کند.

هوش مصنوعی: خوشبخت کسی است که با وجود ثروت، دلی برای درد و رنج افراد کم‌بخت و ناتوان دارد.

هوش مصنوعی: او با گرسنگان ناهار می‌خورد تا حداقل یک تکه نان در سفره‌اش باشد.

هوش مصنوعی: زندگی مثل یک تجارت است که در آن هر کسی ممکن است ضرر و مشکلی داشته باشد.

هوش مصنوعی: بوریاباف در اینجا به کسی اشاره دارد که در دنیای پر تلاطم و تغییرات زندگی، نه به شکل پرنده‌ای آزاد، و نه به زیبایی‌های جُنبش و شادابی پرداخته است. در واقع، زندگی او به گونه‌ای است که از سرنوشت و امکانات زندگی‌اش بهره‌ کافی را نبرده است. او تنها به مرور زمان می‌گذرد بدون آنکه لذت واقعی از زندگی ببرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که این فرد به مسئولیت‌ها و دغدغه‌های روزگار توجه نکرد و حتی خواب هم نکرد تا زمانی که این قلعه، محل زندگی ماکیان، وجود داشت. به نوعی نشان‌دهنده اهمیت و ارزش این مکان برای اوست.

هوش مصنوعی: گم شد و هیچ‌کس دیگر او را پیدا نکرد، ای کاش که برای خود دلیلی داشت تا در زندگی‌اش از آن استفاده کند.

هوش مصنوعی: صید و صیاد هر دو به دام افتادند زیرا سرنوشت همچون تیری در کمان بود که به سوی هدف می‌رود.

هوش مصنوعی: دل به حقیقت و حقیقت‌جویی سجده کرد و هر کسی که نفس بزرگ و اراده قوی داشت، سر به درگاه آن حقیقت گذاشت.

هوش مصنوعی: ما گروهی هستیم که دور از هم زندگی می‌کنیم و تنها در خیال و اندیشه‌های خود پراکنده‌هستیم؛ اما اگر توجه کنیم، هر گروهی می‌تواند رهبری و هدایتگری داشته باشد.

هوش مصنوعی: زندگی پر از چالش‌ها و مشکلاتی همچون موج‌ها، طوفان‌ها و سیلاب‌ها است و در واقع، این‌گونه ناملایمات همانند بحر عمیق و بی‌پایانی هستند که هر فرد با آن روبه‌رو می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانه بر روی شکوفه نوشت که هر بهاری، سرآغازی برای پاییزی به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: وجود انسان دچار تیره‌گی و کندی شده است، کاش می‌توانست دوباره شفاف و باطراوت شود.