اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مه روی ترا ز مهر، مه میداند</p></div>
<div class="m2"><p>کز نور تو شب رهی بده میداند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سیب ذقنت متاز گُوِ اسب جمال</p></div>
<div class="m2"><p>کان بازی را رخ تو به میداند</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۸۰

مه روی ترا ز مهر مه میداند
کز نور تو شب رهی بده میداند
سیب ذقنت متاز گو اسب جمال
کان بازی را رخ تو به میداند

هوش مصنوعی: این شعر به عشق و زیبایی می‌پردازد و از مه و نور اشاره می‌کند که به زیبایی چهره معشوقه اشاره دارد. شاعر به عشق خود اعتراف می‌کند و می‌گوید که زیبایی معشوقه همچون نوری است که شب را روشن می‌کند. همچنین به نوعی به حسادت به زیبایی معشوقه اشاره دارد و از او می‌خواهد تا خود را همچون اسب زیبایی نشان ندهد، چرا که زیبایی او درخشان‌تر از هر چیزی است.

رباعی شمارهٔ ۷۸

رباعی شمارهٔ ۷۹

هوش مصنوعی: ماه روی تو به خاطر محبت، مانند ماهی است که می‌داند از نور تو در شب چه راهی را باید انتخاب کند.

مه روی ترا ز مهر، مه میداند

کز نور تو شب رهی بده میداند

هوش مصنوعی: سیب زیبای صورتت کمترین چیزی است که می‌توان درباره‌ات گفت. زیبایی تو همچون اسب قوی و بازیگوش در میدان جلوه‌گری می‌کند.

سیب ذقنت متاز گُوِ اسب جمال

کان بازی را رخ تو به میداند

رباعی شمارهٔ ۷۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده