گنجور
اوحدی مراغه‌ایاوحدی

رباعی شمارهٔ ۶۶

در باغ شدی، سرو سر افشانی کرد
سنبل ز نسیم تو پریشانی کرد
گل روی ترا بدید، چون سجده نکرد
مردم همه گفتند: به پیشانی کرد
رباعی شمارهٔ ۶۵: زلف تو، که صد سینه ز دل خالی کردرباعی شمارهٔ ۶۷: بر ما ستم او چه گذرها که نکرد؟

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

در باغ شدی، سرو سر افشانی کرد
سنبل ز نسیم تو پریشانی کرد
هوش مصنوعی: در باغ، سرو به خاطر زیبایی‌اش خود را نشان داد و سنبل به خاطر نسیم ملایم تو، به هم ریخت و پریشان شد.
گل روی ترا بدید، چون سجده نکرد
مردم همه گفتند: به پیشانی کرد
هوش مصنوعی: چهره زیبای تو را دید، اما چون در مقابلش سجده نکرد، مردم گفتند: او با پیشانی‌اش احترام نشان داد.

حاشیه ها

1402/05/05 14:08
اسیر تهرانی

بیت دوم قطعا "مردم همه گفتند (که) پیشانی کرد" درست است. پیشانی کردن یعنی گستاخی کردن.