هوش مصنوعی: دیشب در خواب از من پرسیدی، وقتی بیدار هستم، چه می‌گویم؟ دل‌ات چه احساسی دارد؟ چه چیزی در ذهنت هست؟ چه حرفی داری؟

هوش مصنوعی: من از حال مستی خود بی‌خبرم، تو که هوشیار هستی، درباره من بیچاره چه می‌گویی؟

هوش مصنوعی: به من گفتی که برای دل‌سوخته‌ام ناله کنم و فریاد بزنم. حالا که به حال زار من نگاه کردی، از بی‌حوصلگی و ناامیدی‌ام چه حرفی می‌زنی؟

هوش مصنوعی: من لحظه‌ای می‌خواهم که به طرف من بیایی و قدمی برداری. آیا این خواسته‌ام را قبول می‌کنی یا بهانه‌ای می‌تراشی؟ نظر تو چیست؟

هوش مصنوعی: من در این شهر افرادی را می‌بینم که دلشان از آرزوها خالی است. در این دیار تو، زیبا رویانی هستند که هنرهای زیادی دارند. نظر تو چیست؟

هوش مصنوعی: تو دل مرا دزدیده‌ای و می‌گویی که از حال و روز آن دل خبر ندارم. حالا که خودت از آن خبر داری، چرا چیزی می‌گویی؟

هوش مصنوعی: من به خاطر مسکینی و ضعف خودم مانند خاک مسیر تو به خاک می‌افتم، تو که هم‌چنان افتاده‌ای چون من، از قدرت و جباری خود چه سخنی می‌گویی؟

هوش مصنوعی: در شب تاریک از من پرسیدی که بی‌وجود من چگونه می‌توانی زندگی کنی؟ چه شگفت! روزهای من از دوری تو تاریک‌تر از شب است، حالا چه می‌گویی؟

هوش مصنوعی: تو به من می‌گویی که صبر داشته باشم و از من فاصله بگیر، اما بگو چه داستانی است که تو با خونم تشنه‌ای؟ آیا خودت فکر می‌کنی چه می‌گویی؟

هوش مصنوعی: پس از اینکه بارها قول داده‌ای اما به وعده‌های خود عمل نکرده‌ای، امروز تو را می‌بینم. بیا یک بوسه به من بده، چرا گردن خود را می‌خاری و چه چیزی را در ذهن داری؟

هوش مصنوعی: سخن تو مانند یک گوهر باارزش است، همانند قند یا شکر. آیا می‌خواهی حکایتی بگویی یا مثل عسل، شیرینی کلامت را نثار می‌کنی؟ منظورت چیست؟

هوش مصنوعی: شبی را می‌خواهم که بتوانم با تو در محیطی آرام و خلوت نشسته و صحبت کنم. آیا خودت نمی‌خواهی بیایی یا من باید انتظار بکشیم؟ نظر تو چیست؟

هوش مصنوعی: من به چهره‌ی زرد و حالت سردم نگاه کردی و رغم همه‌ی ناله و اشک و بی‌خوابی‌ام، تو مرا نبخشیدی. حالا چه چیزی برای گفتن داری؟

هوش مصنوعی: من در این شهر اوحدی را که به او عشق می‌ورزم، حتی به یک بوسه به کسی دیگر می‌فروشم. آیا تو هم این را می‌پذیری یا کسی دیگری را می‌شناسی که بخواهد این را خریداری کند؟ نظر تو چیست؟