هوش مصنوعی: شب فرا رسیده است، و به کسانی که مستند و نشئه‌اند، کمی از تریاک بیداری بده. اگر شرابی هم داری، به رندانی که یخ‌زده و غمگین هستند، بده.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر صحبت‌های عاشقانه می‌سوزد، مانند لاله‌ای که در آتش است. ما به عشق تو از این لاله‌ها داریم، حالا کمی شربت گلابی به ما بده.

هوش مصنوعی: حالا که شرایط مناسب نیست و کارها به خوبی پیش نمی‌رود، برخیز و تلاش کن تا اوضاع را بهتر کنی. بی‌کار ننشین، پسر، آن فعالیت و انرژی مثبتی که لازم است را به تو می‌دهم.

هوش مصنوعی: امشب که به میخانه آمدم، باید به دور کمرم زنجیری بپیچم. ای دوستِ اهل دین، حلقه‌ای از آن زنجیرِ دوست به من بده.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی با دلربایی و جذابیت خود دل ما را ببری، یا در جمع میخانه‌نشینان حضور پیدا نکن، یا اینکه به ما شوری از بی‌خبری و مستی عطا کن.

هوش مصنوعی: مدتی است که من آرزو دارم از آن لب‌ها بوسه‌ای بگیرم. حال که این فرصت را پیدا کرده‌ام، چرا باید بهانه‌ای برای عدم انجام این کار بیاوری؟ بگذار که این بوسه را به من بدهی.

هوش مصنوعی: می‌دانم که نمی‌توانم به رقبایم چیزی بدهی، اما به تو می‌توانم آسان بگویم که با یک دسته شراب، مرا شاد کنی.

هوش مصنوعی: عزیزم، به خاطر طبیعت تندخوی خودت، حالا که من بی‌گناه هستم، هر لحظه صد بار بر دل من فشار می‌آوری. تنها یک بوسه محبت‌آمیز به من بده تا آرام شوم.

هوش مصنوعی: چون اوحدی به عشق تو دچار شده است، از هر دو جهان او را نرنجان و یا اگر قصد آزارش داری، بهتر است که از او دوری کنی.