هوش مصنوعی: زمانی که به آن چهرهٔ زیبا نگاه کرده‌ایم، مانند این است که تمام فکر و عقل خود را به یک باره کنار گذاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: دل ما دیگر تاب تحمل تیرهای محبت آن یار را ندارد. او هر چه می‌خواهد انجام دهد، زیرا ما خود از عشق و احساسات‌مان دست کشیده‌ایم و دیگر مقاومتی نداریم.

هوش مصنوعی: هیچ تردیدی وجود ندارد که روزی تاثیر خود را خواهد گذاشت، بر نتایجی که از اشک و غم و ناله‌ای که در صبحگاه داشته‌ایم.

هوش مصنوعی: ای کسی که به سراغ ما آمده‌ای، اگر شایسته‌ات می‌دانیم، بپذیر ما به خاطر تو جان خود را فدای تو کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: خواهش می‌کنیم که ما را از در خود دور نکن، تا بتوانیم دلی را که به آن عشق ورزیده‌ایم، پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که دیگران قادر به درک و ارزش‌گذاری مناسبی از مقام و عظمت تو نیستند. آن‌ها مانند افرادی هستند که فقط از یک دوربین تنگ‌نظر به زیبایی‌های زندگی نگاه می‌کنند و نمی‌توانند زیبایی واقعی را ببینند. در واقع، این توصیف به محدودیت‌های بینش دیگران اشاره دارد و نشان می‌دهد که ارزش‌ها و جواهرات واقعی با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیستند.

هوش مصنوعی: اوحدی به دیگران می‌گوید که من رازهایم را از مردم پنهان نمی‌کنم و برعکس، این شما هستید که پرده‌پوشی کرده‌اید و حقیقت را نمی‌بینید.