هوش مصنوعی: افراد به من می‌گویند که می‌توانم در گوشه‌ای از زندگی‌ام آرام بگیرم و دور از دیگران زندگی کنم، اما من به این راحتی نمی‌توانم از آنچه که در دل دارم دل بکنم و از آنچه که برایم مهم است دور شوم.

هوش مصنوعی: سوار شدم و گفتم: از چنگ او جانم را بگیرم، کمند عشق را بیفکن و مرا از زینم پایین بکش.

هوش مصنوعی: اشکال کار من فقط این است که به خاطر دوستی‌ام، مانند عود که در آتش می‌سوزد، دلم می‌سوزد و هرگز نمی‌توانم تقصیر دوست را ببینم.

هوش مصنوعی: نپرس از من درباره‌ی داستان محبت و عشق، چرا که عمرم در این درد و رنج گذشت و هنوز هم در آن به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که کمین و نیرنگی که از چشمان کمانداری به من می‌رسد، قابل قبول است، چرا که هیچ کمانی به اندازه‌ی او توانایی ندارد. در واقع، من تنها یک قربانی در دامی هستم که او می‌چسباند.

هوش مصنوعی: کدام خواب سنگین تو را غافل کرده بود؟ ای محبوب، که به صداهای اندوه‌آور من اصلاً توجه نکردی.

هوش مصنوعی: به خاطر دیر پرسیدن سوال من، دیگه خیلی دیر شده است. تو زحمت نکشیدی، حالا که درد و رنج من بیشتر شده، بهتر است بپرسی که حال من چگونه است.

هوش مصنوعی: من نه به نوشیدنی و دارو نیاز دارم و نه تمایلی به آن‌ها دارم، چرا که تنها درمان درد من همین است که درد تو را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: به باغ نرو، ای اوحدی، دل من را از آن کس که با زیبایی‌اش مرا از بهشت عالی بی‌نیاز کرده، خالی کن.