هوش مصنوعی: کیست که بتواند به من خبری از آن معشوق برساند؟ اگر نامه‌ای نیست، آیا پیام را به دوش برساند؟

هوش مصنوعی: کیست که بتواند در مقابل این نفس سرد و خشک، با چشمی اشک‌بار سلامی گرم و صمیمی ارائه دهد؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر می‌گوید که حاضر است بوسه‌ای بر آستین کسی بزند که سرش را به آستان آن شخص برساند. این جمله نشان‌دهنده‌ی احترام و ارادت به آن فرد است، به گونه‌ای که نشان می‌دهد او به راستی ارزش و مقام آن شخص را درک کرده و برایش اهمیت قائل است.

هوش مصنوعی: اگر باد بتواند پیامم را به او برساند، از او سلامش را می‌فرستم.

هوش مصنوعی: به خاطر موهای زیبا و مجذوب‌کننده‌اش، هرچند او به حرف‌های من گوش نمی‌دهد، اما هر چیزی را که شنیده باشد، با تمام وجودش به من منتقل خواهد کرد.

هوش مصنوعی: گوش او در حال بیان حالش است و وقتی کلامش به من می‌رسد، این احساس را به دیگری منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی شیرین، حال و روز فرهاد را دید، داستان سقوط او از بلندی را برای دیگران تعریف کرد.

هوش مصنوعی: کیست که بتواند در این دنیا به دل تنگ عاشق کمک کند و او را از درد جدایی برهاند و دوباره به معشوقش برگرداند؟

هوش مصنوعی: دل را به نسیم سپردم و اگر از من سلامی نرساند، جانم را فدای او می‌کنم تا اینکه بدون جگر، به او برساند.

هوش مصنوعی: وقتی که لبانش بویی دل‌انگیز و شیرین از شکر را به مشام می‌رساند، این عطر از کلامش هم متشر می‌شود و احساس خوشایندی را انتقال می‌دهد.

هوش مصنوعی: من هزار بار به باد صبا گفتم تا یک پیغام از اوحدی به کسی برساند.