هوش مصنوعی: به هیچ وجه از او روی برنمی‌گردانم، حتی اگر او باعث شود که سرم به زمین بیفتد، باز هم تسلیم او می‌شوم، حتی اگر هم از خاک وجود من ساخته شود.

هوش مصنوعی: من آن‌قدر تحت کنترل و محدود نیستم که نتوانم در لحظه‌ی حساس و در زمان مبارزه، چهره‌ام را تغییر دهم. حتی اگر دفاعم هم دچار مشکل شود.

هوش مصنوعی: او رویش را به من نشان داد و وقتی که شیدا شدم، دوباره آن را پوشاند تا بیشتر دلتنگ و مشتاق من شود.

هوش مصنوعی: گاهی پیش می‌آید که یاد لب‌های شیرین او، مرا همچون فرهاد به جان و دل به کوه و کمر می‌کشاند.

هوش مصنوعی: ای نسیم صبحگاهی، به فریاد من گوش بده و خبر او را به من برسان، چرا که من از خود بی‌خبر و غمگین هستم.

هوش مصنوعی: قبل از این هم از وضعیت خودم و نقاط ضعف و قوت‌ام خبر داشتم، اما حالا زمان آن رسیده که با تمام وجودم و بدون توجه به محدودیت‌هایم به زندگی ادامه دهم.

هوش مصنوعی: اگر اوحدی در غم خود این‌گونه ناله کند، به زودی ممکن است که در این دنیا به شادی و خوشبختی دست پیدا کند.