هوش مصنوعی: اگر تو فقط کمی به آن سمت که موهای زیبایت را بر روی لاله‌های سرخ می‌افکنی، توجه کنی، گل‌ها را به خاطر زیبایی خودت شرمنده می‌کنی.

هوش مصنوعی: در ذهن من، سربازی هست که به خاطر لب سرخ تو حاضر است، حتی اگر به وسیله موهای تو در جلوی تو باشد.

هوش مصنوعی: چهره و موی تو به اندازه کافی دلیل و مدرک است، زیرا اگر کسی دلیلی برای ادعای خود بیاورد، پس همیشه باید برای اثبات ناممکن‌ها برعلیه آن بیندیشد.

هوش مصنوعی: زیبایی‌های ظاهری افراد خوش قیافه می‌تواند تجمل و زیبایی را بیشتر نمایان کند، اما چهره تو آنقدر زیباست که خود می‌تواند تجمل و زیبایی را زیبنده‌تر سازد.

هوش مصنوعی: نباید در عشق به من شکایت کنی و به سر زدن بپردازی، زیرا اگر گل به چنین ویژگی‌هایی دچار باشد، برای بلبل هیچ خسارتی در بر ندارد.

هوش مصنوعی: تو زیبایی و شیوایی در گفتار داری که وقتی صحبت می‌کنی، حالت طراوت و شادابی را به یاد می‌آورد. لبان تو همچون گل قرنفل هستند و سخنانت را به دلنشینی می‌آورند.

هوش مصنوعی: ناله و فریاد «دل دل» از هر سمت و سو بلند می‌شود، هنگامی که تو شروع به کارهایی می‌کنی که باعث کشتن و غارت می‌شود و غبار نعل اسب دل‌ها را برمی‌انگیزد.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌گفتی که به خاطر لطف خودت درباره من ببخشایی، حالا زمان آن رسیده که من هم به تو نعمت و کمک و لطف نیکو تقدیم کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق او، دیگر از توبه دست برداشته‌ام. ای اوحدی، دستانم را بگیر و اگر به عشق من باور نداری، آن می‌خانه را بیاور تا ببینی.

هوش مصنوعی: زیبایی او مرا به شدت متعجب کرده است، آن ماه زیبا چه کسی است؟ نمی‌دانم چرا چشمانم از درک واقعی او غافل نمی‌شوند و همواره در تفکر و تأمل به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: بگذار تا ذلت و خاری او برطرف شود، زیرا او نیز با من مهربانی می‌کند. چون جانم به او مایل است، دلم را برای تحمل این شرایط قرار دادم.