هوش مصنوعی: این فرد ظالم که وفای خود را فراموش کرده بود، مانند آتش در دل من مسکین شعله‌ور شد و به سرعت همچون باد ناپدید گشت.

هوش مصنوعی: او به سوی بغداد رفت و من از پشت سرش اشک می‌ریزم، مانند دجله که در بغداد جاری است.

هوش مصنوعی: هرچند او می‌گفت که از قید و بند شما آزاد شده‌ام، اما همچنان به‌حالت بنده‌ای باقی می‌مانم که آزادانه رفته است.

هوش مصنوعی: زمانی که او به پا می‌خیزد، غم و اندوهش را به حال خود می‌گذارد تا این موضوع به ذهن کسی نیفتد که به خاطر ظلم و بی‌عدالتی، آسمان از روی او دل‌زده شده است.

هوش مصنوعی: کسی از من خسته به شیرین خبر رساند؟ چه بر سر فرهاد آمده که به خاطر دوری تو این‌گونه شده است!

هوش مصنوعی: قبل از این، هر فکری که در دل من آمده بود، دل را به آن سپردم و حالا می‌دانم که همه آن‌ها از یاد رفته‌اند.

هوش مصنوعی: اوحدی می‌گوید که نباید به خاطر غم او ناله و شکایت کرد، زیرا اگر او با خوشحالی برود، غم ما هم چیز بی‌اهمیتی است.