اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » رباعیات الحاقی » شمارهٔ ۶۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا ظن نبری که من دوی می بینم</p></div>
<div class="m2"><p>هر لحظه فتوحی به نوی می بینم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جان و دل من جمله بُوی می دانم</p></div>
<div class="m2"><p>چشم و سر من جمله بُوی می بینم</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۱۲

شمارهٔ ۶۵

تا ظن نبری که من دوی می بینم
هر لحظه فتوحی به نوی می بینم
جان و دل من جمله بوی می دانم
چشم و سر من جمله بوی می بینم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که هر لحظه به چیزی نو و تازه پی می‌برد و احساسات و اندیشه‌هایش را به نوعی بوی خوش تشبیه می‌کند. او نشان می‌دهد که جان و دلش پر از این بوی لطیف است و تمامی وجودش در معرض زیبایی‌ها و معانی نوین قرار دارد.

شمارهٔ ۶۳

شمارهٔ ۶۴

هوش مصنوعی: منظور این است که هرگز فکر نکن که من فقط در حال نوشیدن شراب هستم، زیرا در هر لحظه تجربه‌های جدیدی را مشاهده می‌کنم.

تا ظن نبری که من دوی می بینم

هر لحظه فتوحی به نوی می بینم

هوش مصنوعی: من تمام وجودم را در عطر و طعم می جستجو می‌کنم و هر چیزی که می‌بینم و احساس می‌کنم، به نوعی با این عطر و حس همراه است.

جان و دل من جمله بُوی می دانم

چشم و سر من جمله بُوی می بینم

شمارهٔ ۶۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده