اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » اشعار و قطعات پراکندهٔ دیگر » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به شب چندان خور ای جان بادهٔ ناب</p></div>
<div class="m2"><p>که راهی وا در و دیوار بینی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نه چندانی که چون تا کاهی از خواب</p></div>
<div class="m2"><p>درآیی ... خود چار بینی</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۱۶

به شب چندان خور ای جان باده ناب
که راهی وا در و دیوار بینی
نه چندانی که چون تا کاهی از خواب
درآیی  خود چار بینی

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت نوشیدن باده ناب در شب اشاره دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که در این شب، با نوشیدن باده، به دنیای دیگری سفر کند و دنیای جدیدی را تجربه کند. همچنین به خواب و بیداری اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که این تجربه باید فراتر از حالت عادی باشد، به گونه‌ای که وقتی از خواب بیدار می‌شوید، همه چیز را تغییر یافته ببینید.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: ای جان، به چنان بادهٔ خالص و ناب در شب بنوش که مانند انسان‌های بیدار و آگاه، بتوانی راه خود را در میان دیوارها و موانع ببینی.

به شب چندان خور ای جان بادهٔ ناب

که راهی وا در و دیوار بینی

هوش مصنوعی: نه به اندازه‌ای که وقتی از خواب بیدار می‌شوی، خودت را مسخره کنی... بلکه خودت را درست ببینی و درک کنی.

نه چندانی که چون تا کاهی از خواب

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده