اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها » شمارهٔ ۵۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یکچند دویدیم نه بر راه صواب</p></div>
<div class="m2"><p>برداشته از روی خرد پاک نقاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اکنون که همی باز کنم دیده به خواب</p></div>
<div class="m2"><p>هم نامه سیه بینی و هم عمر خراب</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۵۶

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۱۴

شمارهٔ ۵۷

یکچند دویدیم نه بر راه صواب
برداشته از روی خرد پاک نقاب
اکنون که همی باز کنم دیده به خواب
هم نامه سیه بینی و هم عمر خراب

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر به زبان فارسی بیان می‌کند که انسان در زندگی خود مسیر درستی را طی نکرده و سرانجام متوجه می‌شود که عمرش هدر رفته و چشمانش به حقیقتی تلخ گشوده شده است. شاعر در اینجا به ناکامی‌ها و ناپاکی‌های زندگی اشاره می‌کند که بر اساس خرد و اندیشه صحیح نبوده‌اند.

شمارهٔ ۵۵

شمارهٔ ۵۶

هوش مصنوعی: مدتی را دویدیم، اما نه در مسیر صحیح. از روی عقل و خرد، پرده‌ای از روی حقیقت برداشتیم.

یکچند دویدیم نه بر راه صواب

برداشته از روی خرد پاک نقاب

هوش مصنوعی: اکنون که چشمانم را به خواب می‌گشایم، هم نامه‌ای تیره و غم‌انگیز می‌بینم و هم زندگی‌ای خراب و بی‌فایده.

اکنون که همی باز کنم دیده به خواب

هم نامه سیه بینی و هم عمر خراب

شمارهٔ ۵۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده