اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ابناء زمانه سخت نامعلومند</p></div>
<div class="m2"><p>از عیش حقیقتی از آن محرومند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بوی گل دل جمله جهان بگرفت است</p></div>
<div class="m2"><p>افسوس که این مدّعیان مزکومند</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۴۳

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۸۴

شمارهٔ ۱۴

ابناء زمانه سخت نامعلومند
از عیش حقیقتی از آن محرومند
بوی گل دل جمله جهان بگرفت است
افسوس که این مدعیان مزکومند

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که انسان‌های زمانه‌اش در درک حقیقت و لذت‌های واقعی ناتوانند و از نعمت‌های آن محروم هستند. همچنین اشاره می‌کند که زیبایی‌ها و طراوت‌های جهان به همه رسیده، ولی افسوس که کسانی که خود را مدعی می‌دانند، از این حقیقت دورند و در اشتباهند.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: فرزندان زمانه به شدت ناشناخته‌اند و از لذت‌های واقعی زندگی بی‌بهره‌اند.

ابناء زمانه سخت نامعلومند

از عیش حقیقتی از آن محرومند

هوش مصنوعی: بوی گل دل همه‌ی جهان را پر کرده است، اما افسوس که این مدعیان از درک این زیبایی باز مانده‌اند.

بوی گل دل جمله جهان بگرفت است

افسوس که این مدّعیان مزکومند

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده