اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این راه طریقت نه به پای عقل است</p></div>
<div class="m2"><p>خاک قدم عشق ورای عقل است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سرّی که زسر فرشته زان بی خبر است</p></div>
<div class="m2"><p>ای عقلک بی عقل چه جای عقل است</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۲۶

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۸

شمارهٔ ۲

این راه طریقت نه به پای عقل است
خاک قدم عشق ورای عقل است
سری که زسر فرشته زان بی خبر است
ای عقلک بی عقل چه جای عقل است

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر بیان می‌کند که راه حقیقت و طریقت فراتر از عقل و فهم انسانی است. عشق و احساسات در این مسیر اهمیت بیشتری دارند و عقل نمی‌تواند به تنهایی به درک کامل این حقیقت برسد. بنابراین، کسی که به درک عمیق‌تری از عشق و حقیقت نرسیده، نباید به عقل خود اعتماد کند.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: این مسیر سیر و سلوک به درک و اندیشه محدود نیست؛ بلکه عشق و احساس فراتر از عقل و اندیشه عمل می‌کند.

این راه طریقت نه به پای عقل است

خاک قدم عشق ورای عقل است

هوش مصنوعی: راز و رازی که فرشته از آن بی‌خبر است، ای عقل نادان، چه جای عقل در این میان است؟

سرّی که زسر فرشته زان بی خبر است

ای عقلک بی عقل چه جای عقل است

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده