اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مردار چه به کار خویش سرگردان است</p></div>
<div class="m2"><p>هم چارهٔ او ازو بود گردانست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نامرد بود که او نسازد با کس</p></div>
<div class="m2"><p>آن کس که بساخت با همه مرد آن است</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۲۹

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۷

شمارهٔ ۲۵۹

مردار چه به کار خویش سرگردان است
هم چاره او ازو بود گردانست
نامرد بود که او نسازد با کس
آن کس که بساخت با همه مرد آن است

هوش مصنوعی: شاعر به این نکته اشاره می‌کند که مردار (چیزی که مُرده است) در کار خود سرگردان است و راه چاره‌ای ندارد. او به نوعی انتقاد می‌کند از کسانی که با دیگران خوب رفتار نمی‌کنند و می‌گوید که تنها کسی که با همه خوب رفتار کند، انسان واقعی است. در واقع، باید با دیگران ارتباط برقرار کرد و حل مسائل را در کنار هم جستجو کرد.

شمارهٔ ۲۵۷

شمارهٔ ۲۵۸

هوش مصنوعی: هر کسی باید به وضعیت و مشکلات خود بپردازد و راه حل خود را پیدا کند. پرسش در مورد دیگران بی‌فایده است و هر کسی باید خودش به فکر چاره‌جویی باشد.

مردار چه به کار خویش سرگردان است

هم چارهٔ او ازو بود گردانست

هوش مصنوعی: کسی که با دیگران سازگاری ندارد، نامرد است. آنکه با همگان رابطه خوب برقرار می‌کند، فردی ارزشمند است.

نامرد بود که او نسازد با کس

آن کس که بساخت با همه مرد آن است

شمارهٔ ۲۵۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده