اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از صورت اگر چه طبع سرکش نشود</p></div>
<div class="m2"><p>آن خود نبود که دل مشوّش نشود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سلطان و گدا و نیک و بد را دیدم</p></div>
<div class="m2"><p>کس نیست که از صورت خوش خوش نشود</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۲

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۹۷

شمارهٔ ۲۱۷

از صورت اگر چه طبع سرکش نشود
آن خود نبود که دل مشوش نشود
سلطان و گدا و نیک و بد را دیدم
کس نیست که از صورت خوش خوش نشود

هوش مصنوعی: شاعر به بررسی تأثیر زیبایی ظاهری می‌پردازد و می‌گوید حتی اگر روح و ذات آدمیان به طبع خود ناآرام باشد، باز هم زیبایی صورت می‌تواند دل‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. او به این نکته اشاره می‌کند که همه افراد، اعم از ثروتمند و فقیر، خوب و بد، از زیبایی و جذابیت ظاهری لذت می‌برند و نمی‌توانند نسبت به آن بی‌توجه باشند.

شمارهٔ ۲۱۵

شمارهٔ ۲۱۶

هوش مصنوعی: اگرچه ظاهر انسان ممکن است در برابر طبع سرکش بی‌اثر باشد، ولی این بدان معنا نیست که دل آرامش پیدا کند.

از صورت اگر چه طبع سرکش نشود

آن خود نبود که دل مشوّش نشود

هوش مصنوعی: در این دنیا، چه غنی و چه فقیر، چه انسانی نیکو و چه بد، همه به زیبایی و جذابیت ظاهری علاقه‌مند هستند و هیچ‌کس نیست که از زیبایی خوشش نیاید.

سلطان و گدا و نیک و بد را دیدم

کس نیست که از صورت خوش خوش نشود

شمارهٔ ۲۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده