اوحدالدین کرمانیشمارهٔ ۱۸۷
گفتند جماعتی زبس نادانی
با ماه که رخسارهٔ او را مانی
در حال مَه از شرم فرو رفت خجل
یعنی که مرا نباشد آن پیشانی
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گفتند جماعتی زبس نادانی
با ماه که رخسارهٔ او را مانی
هوش مصنوعی: گروهی از روی نادانی گفتند که ماه به خاطر چهره‌ی زیبا و روشنش مانی دارد.
در حال مَه از شرم فرو رفت خجل
یعنی که مرا نباشد آن پیشانی
هوش مصنوعی: در دل شب و در زیر نور مهتاب، شرم و حیا سبب شده است که من به عقب بروم و نتوانم به جلو بیایم، چون در دل من نمی‌جایند و باعث خجالت من می‌شوند.