اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۱۷۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با دشمن اگر به دوستی سازد کس</p></div>
<div class="m2"><p>با دوست به دشمنی حرام است نفَس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو دشمن آنی که تو را دارد دوست</p></div>
<div class="m2"><p>من دشمن دوستان تو را دیدم و بس</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۲۷

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۲۳

شمارهٔ ۱۷۵

با دشمن اگر به دوستی سازد کس
با دوست به دشمنی حرام است نفس
تو دشمن آنی که تو را دارد دوست
من دشمن دوستان تو را دیدم و بس

هوش مصنوعی: این اشعار به مفهوم دوستی و دشمنی اشاره دارد. شاعر می‌گوید که اگر کسی با دشمنش دوست شود، برقراری دوستی با دوست واقعی او نادرست است. در واقع، کسی که با دشمنان دوست می‌شود، در حقیقت دشمن دوستانش است. شاعر تجربه‌اش را بیان می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که دشمنان به دوستانش خیانت می‌کنند و او فقط دشمنان دوستانش را شناخته است.

شمارهٔ ۱۷۳

شمارهٔ ۱۷۴

هوش مصنوعی: اگر کسی با دشمنش رفاقت کند، پس اینکه با دوست خود دشمنی کند، ناپسند و ممنوع است.

با دشمن اگر به دوستی سازد کس

با دوست به دشمنی حرام است نفَس

هوش مصنوعی: تو دشمن کسی هستی که تو را دوست دارد، اما من فقط دوستان تو را به عنوان دشمنان مشاهده کردم.

تو دشمن آنی که تو را دارد دوست

من دشمن دوستان تو را دیدم و بس

شمارهٔ ۱۷۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده