اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الخامس: فی حسن العمل و ما یتضمّنه من المعانی ممّا اطلق علیه اسم الحسن » شمارهٔ ۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زان پیش که من شیفته رسوا گردم</p></div>
<div class="m2"><p>وندر مجلس چو نقل رسوا گردم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر بر دل جمع زحمتی هست زمن</p></div>
<div class="m2"><p>هرچند که جا خوش است تا واگردم</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۴۵

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۰۳

زان پیش که من شیفته رسوا گردم
وندر مجلس چو نقل رسوا گردم
گر بر دل جمع زحمتی هست زمن
هرچند که جا خوش است تا واگردم

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به احساسات و نگرانی‌های خود اشاره می‌کند. او از این می‌ترسد که اگر شیفته و عاشق شود، ممکن است در جمع دیگران سرافکنده و رسوا شود. همچنین بیان می‌کند که اگر بر دل دیگران بار خوبی وجود داشته باشد، چه بهتر که تا زمانی که سرافکنده نشود، در آن حالت باقی بماند. این ابیات نشان‌دهنده تنش بین عشق و حفظ آبرو هستند.

شمارهٔ ۴۷

شمارهٔ ۴۸

هوش مصنوعی: قبل از اینکه عاشق و رسوا شوم و در جمع مانند نقل (قصه‌ای که نقل می‌شود) مورد توجه و سرزنش قرار بگیرم، بهتر است که رفتارم را تغییر دهم.

زان پیش که من شیفته رسوا گردم

وندر مجلس چو نقل رسوا گردم

هوش مصنوعی: اگر بر دل جمعی زحمتی وجود دارد، هرچند که من در حال حاضر در آرامش هستم، تا زمانی که برگردم.

گر بر دل جمع زحمتی هست زمن

هرچند که جا خوش است تا واگردم

شمارهٔ ۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده