اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الخامس: فی حسن العمل و ما یتضمّنه من المعانی ممّا اطلق علیه اسم الحسن » شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نفس تو و خوی بد اگر برگردد</p></div>
<div class="m2"><p>مقصود دو عالمت میسّر گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرگه که تو آفتاب گردی به صفت</p></div>
<div class="m2"><p>از نور تو سنگ لعل و گوهر گردد</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۵۵

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۰۱

شمارهٔ ۳۸

نفس تو و خوی بد اگر برگردد
مقصود دو عالمت میسر گردد
هرگه که تو آفتاب گردی به صفت
از نور تو سنگ لعل و گوهر گردد

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت تغییر نفس و رفتار اشاره دارد. شاعر می‌گوید اگر انسان به بهبود خود بپردازد و خوی بد را ترک کند، به اهداف و مقاصد زندگیش دست پیدا می‌کند. همچنین، وقتی که انسان به فضایل و خوبی‌ها می‌پردازد، حتی چیزهای بی‌ارزش مانند سنگ، ارزشمند و گرانبها می‌شوند.

شمارهٔ ۳۶

شمارهٔ ۳۷

هوش مصنوعی: اگر نفس تو و خصوصیات ناپسندت تغییر کند، دستیابی به هدف‌ها و آرزوهایت در این دنیا و آن دنیا آسان‌تر خواهد شد.

نفس تو و خوی بد اگر برگردد

مقصود دو عالمت میسّر گردد

هوش مصنوعی: هر بار که تو به زیبایی به مانند خورشید درخشان می‌شوی، سنگ‌های بی‌ارزش به لعل و جواهر بدل می‌شوند.

هرگه که تو آفتاب گردی به صفت

از نور تو سنگ لعل و گوهر گردد

شمارهٔ ۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده