اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۱۳۶ - الصفا

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل نه تویی که در صفایی نرسی</p></div>
<div class="m2"><p>وز خوی بدت به آشنایی نرسی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خورد و خورش ارچه عادت تست بدان</p></div>
<div class="m2"><p>هرگز تو بدین صفت به جایی نرسی</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۸۰۳

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۴۴

شمارهٔ ۱۳۷ - الصفا

ای دل نه تویی که در صفایی نرسی
وز خوی بدت به آشنایی نرسی
خورد و خورش ارچه عادت تست بدان
هرگز تو بدین صفت به جایی نرسی

هوش مصنوعی: این شعر به تذکر به دل است که با وجود تلاش و عادت‌هایش، به هیچ کجا نخواهد رسید زیرا به خاطر صفات ناپسند خود، نمی‌تواند به آشتی و دوستی حقیقی دست یابد. بنابراین، خود را از عادات بد و خوی ناپسند دور کند تا بتواند به جایی برسد.

شمارهٔ ۱۳۵ - الصفا

شمارهٔ ۱۳۶ - الصفا

هوش مصنوعی: ای دل، تو در جایی نیستی که به صفا و آرامش برسی و از ویژگی‌های بد خود نمی‌توانی به دوستی واقعی دست پیدا کنی.

ای دل نه تویی که در صفایی نرسی

وز خوی بدت به آشنایی نرسی

هوش مصنوعی: اگرچه خوردن و آشامیدن عادت توست، اما بدان که با این ویژگی هرگز به جایی نخواهی رسید.

خورد و خورش ارچه عادت تست بدان

هرگز تو بدین صفت به جایی نرسی

شمارهٔ ۱۳۶ - الصفا

اطلاعات

برگردان به زبان ساده