اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۱۰۰ - الحقیقة

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما خود ز ازل عاشق و مست آمده ایم</p></div>
<div class="m2"><p>شیدا و خراب و حق پرست آمده ایم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دستم چه زنی که در مُصاف غم تو</p></div>
<div class="m2"><p>بی پا و دل و دیده و دست آمده ایم</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۵۸

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۴۰

شمارهٔ ۱۰۱ - الحقیقة

ما خود ز ازل عاشق و مست آمده ایم
شیدا و خراب و حق پرست آمده ایم
دستم چه زنی که در مصاف غم تو
بی پا و دل و دیده و دست آمده ایم

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر عشق عمیق و درد و رنج ناشی از آن هستند. شاعر می‌گوید از ابتدا عاشق و دچار حالاتی همچون شیدایی و خرابی بوده و به جستجوی حقیقت و حق آمده است. او به تصویر احوال خود در مواجهه با غم و اندوه معشوقش می‌پردازد و احساس می‌کند که بدون ابزار و وسایل لازم (پا، دل، چشم و دست) در این مسیر قدم گذاشته است. به‌طور کلی، این شعر نشان‌دهنده عشق آتشین و چالش‌های ناشی از آن است.

شمارهٔ ۹۹ - الحقیقة

شمارهٔ ۱۰۰ - الحقیقة

هوش مصنوعی: ما از آغاز وجود عاشق و سرمست به این دنیا آمده‌ایم، شیدا و خرابی که در جستجوی حقیقت هستیم.

ما خود ز ازل عاشق و مست آمده ایم

شیدا و خراب و حق پرست آمده ایم

هوش مصنوعی: دست من چه کار می‌تواند بکند وقتی که در برابر غم تو بی‌پایم، بی‌دل، بی‌چشم و بی‌دست شده‌ام؟

دستم چه زنی که در مُصاف غم تو

بی پا و دل و دیده و دست آمده ایم

شمارهٔ ۱۰۰ - الحقیقة

اطلاعات

برگردان به زبان ساده