اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون از پی دلبر دل شوریده برفت</p></div>
<div class="m2"><p>وز غایت آرزوش دزدیده برفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانست که گرد دوست ماند برهد</p></div>
<div class="m2"><p>خون گشت چو قطره قطره از دیده برفت</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۰۰

شمارهٔ ۴۲

چون از پی دلبر دل شوریده برفت
وز غایت آرزوش دزدیده برفت
دانست که گرد دوست ماند برهد
خون گشت چو قطره قطره از دیده برفت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دلتنگی و longing برای معشوق صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که چون به دنبال دلبرش رفته، دلش آشفته و سرشار از آرزو شده است. او متوجه می‌شود که وقتی دور از دوستش است، همچون قطره‌ای خون از چشمانش جان می‌دهد و به نوعی غم و اندوهش را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: زمانی که دل شوریده من به دنبال معشوقه‌ام رفت و تمامی آرزوهایم را با خود برد.

چون از پی دلبر دل شوریده برفت

وز غایت آرزوش دزدیده برفت

هوش مصنوعی: او فهمید که دوری از دوست چه تاثیری بر دل انسان می‌گذارد و در نتیجه، اشک‌ها مانند قطره‌هایی از چشمانش ریخت.

دانست که گرد دوست ماند برهد

خون گشت چو قطره قطره از دیده برفت

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده