اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة » الفصل الاول - فی الطامات » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در میکده جز به می وضو نتوان کرد</p></div>
<div class="m2"><p>و آن نام که زشت شد نکو نتوان کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>افسوس که این پردهٔ مستوری ما</p></div>
<div class="m2"><p>از بس که دریده شد رفو نتوان کرد</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۸۱

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۶۲

شمارهٔ ۹

در میکده جز به می وضو نتوان کرد
و آن نام که زشت شد نکو نتوان کرد
افسوس که این پرده مستوری ما
از بس که دریده شد رفو نتوان کرد

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها به اهمیت نوشیدنی (شراب) در دست‌یابی به حالت معنوی اشاره می‌کند و می‌گوید که تنها با می‌توان به باده‌نوشی و راز و نیاز پرداخت. همچنین، او به آنچه که زیبایی‌اش را از دست داده اشاره می‌کند و می‌گوید که نمی‌توان دوباره آن را به حالت قبل برگرداند. در نهایت، شاعر از پرده‌ای صحبت می‌کند که به خاطر فراوانی تجربه‌ها و رخدادها، دیگر نتوان آن را به حالت اولیه‌اش اصلاح کرد.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: در میخانه فقط با می می‌توان به طهارت رسید و نامی که بد شده، نمی‌توان خوب کرد.

در میکده جز به می وضو نتوان کرد

و آن نام که زشت شد نکو نتوان کرد

هوش مصنوعی: متأسفانه این لباس پوشش ما به قدری آسیب دیده و پاره شده است که دیگر نمی‌توان آن را تعمیر کرد.

افسوس که این پردهٔ مستوری ما

از بس که دریده شد رفو نتوان کرد

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها