عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از وصل نهان ما که غماز نیافت</p></div>
<div class="m2"><p>انجام کسی ندیده آغاز نیافت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در دوست شدم محو به حدی که مرا</p></div>
<div class="m2"><p>هم دوست طلب کرد و نشان باز نیافت</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۵۴

از وصل نهان ما که غماز نیافت
انجام کسی ندیده آغاز نیافت
در دوست شدم محو به حدی که مرا
هم دوست طلب کرد و نشان باز نیافت

هوش مصنوعی: این شعر به تجربه‌ای از عشق و وصال اشاره دارد. شاعر می‌گوید که در ارتباط خود با دوست، به سطوحی عمیق‌تر و پنهان‌تری از عشق رسیده است که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را درک کند و هیچ نشانه‌ای از آغاز آن وجود ندارد. او تا حدی در عشق محو شده که خود دوست نیز به دنبالش می‌گردد و نمی‌تواند او را پیدا کند.

رباعی شمارهٔ ۵۲

رباعی شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: از پیوند پنهان ما هیچ‌کس خبر ندارد و هیچ‌کس نتوانسته است که این پیوند را به انتها برساند؛ زیرا هیچ‌کس آغاز آن را نیز نداشته است.

از وصل نهان ما که غماز نیافت

انجام کسی ندیده آغاز نیافت

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای در دوستی غرق شدم که حتی دوستانم شروع به جستجوی خودم کردند، اما نتوانستند مرا پیدا کنند.

در دوست شدم محو به حدی که مرا

هم دوست طلب کرد و نشان باز نیافت

رباعی شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده