هوش مصنوعی: ای تو که با بخشش و لطف خود ما را پاک کرده‌ای، و ای تو که با مهربانی و آرامش خود، ما را از غم‌ها دور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: رحمت تو مانند کعبه‌ای است که برای عبادت و اطاعت آماده شده، و برابری و عدل تو، آرایش‌دهنده‌ای است که زشتی‌ها و نافرمانی‌ها را به زیبایی تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: محبت و مهربانی تو باعث می‌شود که گناه و خطاهایمان از سر در برود و در برابر خشم و غضب، آرامش و سکون قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: اگرچه ما به کارهای ناپسند بی‌توجهیم، اما اگر همه کارها خوب باشد، پس بهتر است این موضوع را از ما پنهان کنی.

هوش مصنوعی: ما به خاطر تظاهر و نفاقی که در دنیای اطرافمان وجود دارد، از انجام درست وظایف و بندگی واقعی خجالت‌زده هستیم. همچنین از آنچه به ما نسبت داده می‌شود، احساس شرمساری می‌کنیم.

هوش مصنوعی: از خدا بخواه که همیشه مرا از گناه و نافرمانی دور بدارد و توانایی و صبر را در دل من بیفزاید تا بتوانم در برابر این شرم و احساس گناه مقاومت کنم.

هوش مصنوعی: من که قدرت سنجش و بررسی عدالت را ندارم، پس به چه چیزی می‌توانم به عنوان معیاری برای عدالت اشاره کنم؟

هوش مصنوعی: اگر مرا با نیکی و محبت بزند، من هم خواهم توانست خواسته‌هایم را با آرامش و نرمش بگویم.

هوش مصنوعی: چشم و دل من به دیدن تو و محبت‌هایت نیاز دارند و هرگز از این محبت‌ها سیر نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: از آنچه که با آن دچار درد و رنج می‌شوم، به من چیزی بهتر بده و هم‌چنین کنترل و مدیریت بیشتری بر آنچه که هست به من عطا کن.

هوش مصنوعی: آرزو و امید من به درستی و روشنی است، اما ترس و نگرانی همچنان بر من سایه افکنده است. در این مسیر از خودم تسلیم و surrender داشته باشم.

هوش مصنوعی: مرا در لذت عبادت غرق کن، تا طعم شیرینی آن را درک کنم.

هوش مصنوعی: ای فرشتۀ وحی، بال‌های خود را به من عطا کن تا در خلوت و تنهایی‌ام، رازهای دل را دریابم.

هوش مصنوعی: در محل عشق، کسی را به درون می‌دانم که مجذوب و شیدای آنجا است؛ اما وقتی از آنجا خارج می‌شود، خودش را رها و بی‌تاب می‌بیند.

هوش مصنوعی: این گل پژمرده که در باغ مهربانی به دست آورده‌ام، نمادی از وجود من است.

هوش مصنوعی: بوی خوش وفای تو را به گوشه‌ی دستار او برسان و او را خشنود کن.

هوش مصنوعی: وقتی نسیمی به عقل و فکر آدمی می‌وزد، ممکن است او را به حالت غش و سرخوشی ببرد و در این حال، اندیشه‌های امید و نگرانی او به هم پیوند بخورد.

هوش مصنوعی: درست کردن یک حالتی از سرشار بودن از عشق و فنا به ذات خداوند، که این حالت باعث ایجاد شور و شوقی پایدار در دل می‌شود.

هوش مصنوعی: دریای بخشش تو، جواهرات را بی‌ارزش جلوه می‌دهد و نیازی به درخواست و تلاطم امواج ندارد.

هوش مصنوعی: من به خاطر خواسته‌ام دلم را به درد می‌آورم، اما نمی‌دانم چگونه باید خواسته‌ام را بیان کنم.

هوش مصنوعی: با نفس این آهنگ، به زبان مودبانه صحبت می‌کنیم و سخن سوزناک نمی‌گوییم.

هوش مصنوعی: ما به خواسته‌هایمان اجازه نمی‌دهیم که از رضایت قلبی ما کم شود و همچنین به دعاهایمان آسیب نمی‌زنیم.

هوش مصنوعی: از این آواز زیبا خجالت نکش و پیمان را بشکن و دل خود را شاد کن.

هوش مصنوعی: ما نمی‌دانیم که در کارها چه چیزی به نفع ماست، پس چرا خواسته‌ها و آرزوهای خود را منتشر کنیم؟

هوش مصنوعی: انسان هیچ‌چیز نیست که بخواهد برای زندگی‌اش نگرانی و فکر کند.

هوش مصنوعی: اگر دیدی که عدم چیزی برای مصلحت تو بهتر است، حالا اقدام کن.

هوش مصنوعی: خیر و صلاح ما را کسی دیگر می‌بیند و او هر کاری که بخواهد انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از او خوشحالم، چه غم باشد و چه شادی، معنا و مفهوم این خدمت و بندگی، آزادی است.