هوش مصنوعی: بیایید ای ساقی، عطش عمیق ما را درک کنیم و بعد از اینکه دل ما آرزوهایش را بیان کرد، نگران نشوید.

هوش مصنوعی: ما از خوشحالی و شوق در حال مستی هستیم و به خاطر این احساس، آداب و نزاکت را کنار گذاشته‌ایم. ما از تو خواهش می‌کنیم که بوسه‌ای به ما بدهی.

هوش مصنوعی: به من طبق نشانه ای بنوشان که هم نشانگر صلاحیت آدمی باشد و هم آتش عشق و ایمان را در دل برانگیزد.

هوش مصنوعی: براقص و بیا پایکوبی کن، از زیر نقاب و پوشش بیرون بیا، که سفر به سمت عبادتگاه، کسالت و خواب‌آلودگی را می‌آورد.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، مقداری شراب بریز و من را از حال مستی به باغ بهشت برسان.

هوش مصنوعی: می‌گوید پس از لذت شکر و شراب، خوشحالم که در آن زمان قیامت را می‌بینم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، بیاندیش و تلاش کن. به دست آور و با ساغر، دل را شاد کن.

هوش مصنوعی: در این شعر به زیبایی صبح و نور خورشید اشاره شده است. شاعر از یک پیکر نقره‌ای صحبت می‌کند که به نوعی به صبح و روشنایی آن ارتباط دارد. او از این پیکر می‌خواهد که در نور آفتاب غوطه‌ور شود و زیبایی این لحظه را به نمایش بگذارد. حس شادی و طراوت صبحگاهی به خوبی در این جمله ملموس است.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، از عقل من بنوش که دیدن این شب‌های تار برایم ممکن نیست.

هوش مصنوعی: به من از کوثر، یعنی چشمه زلال و پر برکت، بده تا با لبخندم، طراوت و زندگی دوباره‌ای پیدا کنم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن شرابی را به ما بده که به خاطرش حوریان بهشت را با نامی پاک و زیبا یاد کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به من عطا کن که بتوانم رازهایش را بیان کنم و راهنمایی کنم تشنگان حقیقت را.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن کرم و نیکی‌ات را به من بده تا آن را در دلم و در مکانی مقدس بریزم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه درک درستی از کفر و دین پیدا کنند، دل‌ها را با محبت و عطوفت جذب می‌کنند.

هوش مصنوعی: بیا، ای ساقی، به آن چشمه‌ای که نور خورشید از آن برخاسته و زندگی دو جهان را از آب آن تامین می‌کند.

هوش مصنوعی: بده تا با هم به اوج عشق برسیم، ابتدا باید شروعی داشته باشم تا در انتها به حقیقت دل برسم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن عطر خوشبویی را بیاور که بر روی دانه‌های لعل مانند عیسی نور می‌افکند.

هوش مصنوعی: وقتی که از خود بی‌خود می‌شوم، احساسات و خواسته‌های درونم را با تمام وجود بیان می‌کنم و دلم را از درد و رنج خالی می‌کنم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن کسی که با خوی آتشین و مستی‌ات دل شکسته‌ام را تسکین ده.

هوش مصنوعی: به من بده که بتوانم در میخانه‌ها عروسان و زنان را از خطر حفظ کنم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن آرامش را به دست بیاور که درهای روح را باز می‌کند و امید را به جریان می‌اندازد.

هوش مصنوعی: به من کمک کن که حالا آزار دیده و غمگین هستم، زیرا به خاطر دردهای دل، خودم را در کنج قفس نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن شمعی را که روح را روشن‌تر کرد، مانند نوری که طوفان نوح به همراه داشت.

هوش مصنوعی: به من بده که با او دلی شاد کنم، تا روشنی‌ام افزوده شود، چرا که کعبه‌ام در دل سرگردان است.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن کسی را که در جنگ پیروز است و مانند ماه، زیبایی‌اش را به پلنگ می‌دهد، بنوشیم.

هوش مصنوعی: بده که من قدم بگذارم و در کنار تو باشم، و در تاریکی‌ها سرم را به روشنایی آفتاب بسپارم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن شیر خوشحال کننده را در دست بگیر و برای ما از آن شراب پرکن.

هوش مصنوعی: به من عطا کن که لبی شاداب داشته باشم تا لبخند از دل شادابی‌ام بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن شیشه‌ی صاف را بیاور که نصف آن را نوشیدم و از حال رفتم.

هوش مصنوعی: بیا و جامی بده که بتوانیم با دل بی‌قرار خود، از اندیشه و فکر دست بکشیم و لحظاتی را بگذرانیم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، به آن دره‌ای برو که سنگ لعل در آنجا زیباست و رنگش مانند رنگ گل است.

هوش مصنوعی: آب شیرین و شعر زیبا از دلم می‌جوشد و می‌تواند نوشته‌های من را به باغی سرسبز تبدیل کند، هر چند که کارهای نادرست من در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن نوشیدنی شیرین و جادویی را به من بده که باعث از بین رفتن هوش و تفکر می‌شود و همچون سمی که سامری به‌کار برد، مرا به حالت تسخیر و شیدایی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت و دشوار که شبیه به تسلط و قدرت فرعون است، باید از هر فرصتی استفاده کنم و مانند عصای موسی، از نیرومندی‌ام بهره ببرم تا بر مشکلات غلبه کنم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن شعله‌ای را بیاور که روشنی‌بخش عشق است و پروانه‌ای که دور آن می‌گردد، نماد وفاداری به عشق است.

هوش مصنوعی: بیا به من باده‌ای بده تا بتوانم با شادی برقصم، چرا که ما مانند پروانه‌ای هستیم که نیمه‌جان و سوزان است.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن شعله‌ی بی‌قرار را بیاور که بدون جوشیدن، می‌تواند از لیوان شعله‌های آتش پراکنده کند.

هوش مصنوعی: در دل خود غم را ناراحت نکن و به جای آن، در کعبه مثل آتشکده شعله‌ور شو.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن گل زیبای باغ شادی را بیاور که بر جانم زخم غم را، با خوشی و لذت درمان کنم.

هوش مصنوعی: به من کمک کن تا کارم زیباتر و رنگین‌تر شود، چرا که هر زینتی به زیبایی من افزوده خواهد شد.

هوش مصنوعی: به من بده که دستم به عاشقی و فدای تو درآید و سر و آستین من در حال مستی و غرق در عشق، به هم بیفتد و به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: بیا، ای ساقی، بزم را به هم بریز و آن را از نامحرمان خالی کن.

هوش مصنوعی: بیایید تا با جادو و جادوگری شب جمعه را از این هفته خارج کنیم و به صبح برسانیم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن شراب جذاب و پرهیجان را به من بده که وقتی بر دل نشیند، همچون سوارکاری بر آن حاکم می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من از زیبایی تو در حال شوری و هیجان است، و عقل و تفکر در برابر این احساس powerless و ناتوان می‌شوند.

هوش مصنوعی: من حقیقت و وجود اصلی‌ام به قدری بزرگ و گسترده است که در ضمیر و نفس انسان نمی‌گنجد؛ از این رو به دور از من در آتش وجودم، خار و خاشاک را دور کن.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن نوشیدنی زلال و خوشمزه را بیاور و هر لحظه آن را به کامم بریز.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم مثل ابراهیم (خلیل) آتش را به باغی از زیبایی تبدیل کنم، به طوری که شعله‌های آتش مانند فواره‌ای از آب زلال و دلپذیر باشم.