هوش مصنوعی: یکی که اندیشه‌اش کفر و بی‌ایمانی است، به من اتهام فساد و بدی زد؛ در حالی که او معنای انسانیت را از ظاهر کسی که با او سخن می‌گوید، درک نکرده است.

هوش مصنوعی: این گفته به یادآوری و تأملی از یک معشوق می‌انجامد، به گونه‌ای که او به خاطر زیبایی‌هایش بی‌تاب و آشفته شده و حالت غم و اندوهی به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: زمانه به من گفت که احتیاط کن، زیرا من از این راز پرده‌برداری نخواهم کرد و به هیچ دلیلی نخواهم توانست از این موضوع به راحتی بیرون بیایم.

هوش مصنوعی: او می‌گوید از ابتدا اشتباه کرده‌ام، باید دل خود را از صحبت‌های مردم بی‌غم جدا می‌کردم.

هوش مصنوعی: من از این صحبت تحریک شدم و گفتم که دل من هر چه از وجود و عالم درک کرده، به نوعی غم و اندوه را دریافت کرده است.

هوش مصنوعی: تو برای من عزیز و محبوبی و من هم این را می‌دانم، پس چرا باید از این موضوع دلخوری یا فاصله بگیریم؟

هوش مصنوعی: تمامی افراد دنیا به نوعی دچار خودخواهی و فساد هستند و در حقیقت، مشکلات و نادرستی‌های خود را به گردن دیگران می‌اندازند.

هوش مصنوعی: تهمت‌ها و ظلم‌های نادانان بر ما تأثیر نخواهد گذاشت؛ یوسف هم این دشواری‌ها را تحمل کرد و مریم نیز با این سختی‌ها روبه‌رو شد.