عرفی » قطعات » شمارهٔ ۳۳ - اعتذار

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از خجلت این گنه که عفوش</p></div>
<div class="m2"><p>بر توست نه بر عطای یزدان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهم که شوم ز سایه تو</p></div>
<div class="m2"><p>در مطلع آفتاب پنهان</p></div></div>

شمارهٔ ۳۴ - لطف قیاس

از خجلت این گنه که عفوش
بر توست نه بر عطای یزدان
خواهم که شوم ز سایه تو
در مطلع آفتاب پنهان

هوش مصنوعی: در این شعر شاعر از احساس خجلت و شرمندگی خود به خاطر گناهانی که انجام داده سخن می‌گوید. او می‌خواهد از سایه محبوب خود دور شود و به زیر نور آفتاب برود، به این معنی که از عفو و بخشش او بهره‌مند شود و در واقع به دنبال روشنایی و رهایی از شعور و عذاب وجدانش است.

شمارهٔ ۳۲ - توبیخ

شمارهٔ ۳۳ - اعتذار

هوش مصنوعی: از شرم این گناه که بخشش آن به تو وابسته است نه به نعمت‌های خداوند.

از خجلت این گنه که عفوش

بر توست نه بر عطای یزدان

هوش مصنوعی: می‌خواهم از زیر سایه تو خارج شوم و در روشنایی آفتاب پنهان شوم.

شمارهٔ ۳۳ - اعتذار

اطلاعات

برگردان به زبان ساده