هوش مصنوعی: نشسته بودم و در حال فکر کردن بودم که چه حادثه‌ای باعث شد که دوران مختلفی در جهان به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: هجران و جدایی از خوشبختی و دین، به راستی چه دردی است که به جان آرامش‌طلبان و دوستداران می‌زند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که غرور و لذت‌های دنیوی و کوتاهی در سپاس‌گزاری و ارتباط با معشوق سبب شد که ما در ساعت‌های خاص و سحرآمیز دچار اشتباهات و نقایص شویم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از غم و درد شدید خود سخن می‌گوید. او در حال تجربه‌ای ناگهانی و غیرمنتظره است که به شدت بر او تاثیر گذاشته و ذهنش را درگیر کرده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خانواده‌ات می‌نازی، صحبت کن و بگو که خودت چه تصوری داری که دیگران در این مورد چه فکر می‌کنند.

هوش مصنوعی: از جایی برخاستم و دردی که داشتم را با صدای بلند بیان کردم. گفتم آن کسی که جدایی‌اش آتش در وجودم انداخته، خود اوست.

هوش مصنوعی: جواب داد که آرام باش و خیالت راحت باشد، زیرا کسی که دوری‌اش تو را به زحمت انداخته، به زودی برخواهد گشت.

هوش مصنوعی: به او گفتم این خبر خوش را از کجا آورده‌ای. پاسخ داد که از نشانه‌های فراوانی است که نشان‌دهنده خوشبختی من است.

هوش مصنوعی: آسمان که در سفر از چهره او جدا نشده، همان‌طور که به دور او می‌چرخد، مهار را به دست گرفته است.

هوش مصنوعی: دنیا که تحت سلطه و مدیریت قدرت قرار دارد، به خاطر محبت و تاثیر اوست که روشنایی و درخشندگی به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: زمانی که تقدیر خواست نظم کل جهان را به دو بخش تقسیم کند، فرمان و نشانه‌ی این کار را به دست ناظم جهان سپرد.

هوش مصنوعی: عصبانی و با سرعت به سرعت پیش می‌رود تا جایی را برای سجده به پیشوایی بزرگ فراهم کند و در هر جایی که لازم باشد، سوارکاران رنگین و سیاه را به اطراف می‌فرستد.

هوش مصنوعی: مقامات و بزرگان دربار شاه با شادی و تبریک می‌گویند که عزیزانشان از شوق و علاقه، بر درگاه او حاضر شده‌اند.

هوش مصنوعی: بسیار سپاسگزارم که بار دیگر خوشبختی و نعمت‌ها بر سرزمین ما سایه افکنده و راهی به سوی آرامش و امنیت فراهم آمده است.

هوش مصنوعی: در این زمان پرخوشی، وقتی که شادی و نشاط ورود تو به وجود آمد، سرنوشت لباس خوشی را به تن زمان پوشاند.

هوش مصنوعی: کسی که در این مکان احساس غم کند، نمی‌تواند از شادی به حدی برسد که کلاهی را به آسمان پرتاب کند.