هوش مصنوعی: هرچند که به آرامی و بی‌دغدغه در خانه نشسته‌ایم، اما باز هم به خاطر زیبایی‌ها و جذابیت‌های زندگی، به نوعی در بند و زنجیر آن‌ها قرار داریم.

هوش مصنوعی: ما در نعمت و نعمت‌داری او قرار داریم، ولی از او سپاسگزاری نمی‌کنیم. اینگونه شده‌ایم که مانند گل‌های ناشکفته‌ای هستیم که در باغ پر از زیبایی افتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: خوشحال و شاداب به نور شمع شب‌های تو هستم، در روزهای تاریک، با چشمان من به دنیای روشن امید نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در محیطی مقدس و روحانی قرار دارم و به من می‌نگرند تا ببینند که به کدام سمت و کجا افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر از سرنوشت خود شکایت نکنی و سکوت کنی، بدان که ما مانند درخت طوبی هستیم که در گل و لای افتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر به نتیجه نرسم، دلخور نشوید و مرا به خاک نیندازید؛ زیرا در این وادی ایمن، از شاخ نخل افتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: در مهمانی شادی و خوشی، اگر روز از خوشی لذت ببرم، شب تا صبح در حال ناله و غم به دور هم نشسته‌ایم.