عنصری » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من گفت نیارم که تو ماهی صنما</p></div>
<div class="m2"><p>روشن بتو گشت ماه و ماهی صنما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من شاه جهان مرا تو شاهی صنما</p></div>
<div class="m2"><p>فرمانت روا بهر چه خواهی صنما</p></div></div>

دیوان استاد عنصری بلخی به کوشش دکتر محمد دبیر سیاقی (با حواشی و تعلیقات و تراجم احوال و فهارس و لغت نامه و مقابله با نسخه های خطی و چاپی) - عنصری بلخی - تصویر ۳۸۲

دیوان ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری به اهتمام دکتر یحیی قریب (با مقدمه و حواشی و تعلیقات) - ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری - تصویر ۱۸۸

شمارهٔ ۲

من گفت نیارم که تو ماهی صنما
روشن بتو گشت ماه و ماهی صنما
من شاه جهان مرا تو شاهی صنما
فرمانت روا بهر چه خواهی صنما

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با ابراز محبت و تمجید به محبوبش می‌گوید که تو همچون ماه زیبایی و من را به عنوان عاشق خود می‌ستاید. او همچنین اشاره می‌کند که محبوبش در زندگی‌اش مثل یک پادشاه است و هر چیزی که بخواهد را می‌تواند به دست آورد. به‌طور کلی، شعر به بیان عشق و ارادت عمیق شاعر به محبوبش می‌پردازد.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: نمی‌توانم بگویم که تو مانند ماهی زیبا و روشن هستی، چرا که تو خود ماهی و آن ماه روشن می‌باشی.

من گفت نیارم که تو ماهی صنما

روشن بتو گشت ماه و ماهی صنما

هوش مصنوعی: من پادشاه عالم هستم و تو نیز پادشاه زیبایی. هر چه بخواهی، فرمانت را گردن می‌نهم.

من شاه جهان مرا تو شاهی صنما

فرمانت روا بهر چه خواهی صنما

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده