هوش مصنوعی: شبی ناگهان، فیلسوفی به حضور من آمد و در کنارم مهمان شد.

هوش مصنوعی: خیالت همچنان صاف و خالص است و اندیشه‌ات تیز و برنده مانند تیغی که از غلاف بیرون آمده.

هوش مصنوعی: او با من درباره هر موضوعی صحبت کرد و من از او درباره چیزهای مختلف و پنهان و آشکار شنیدم.

هوش مصنوعی: از دانش و سخن، و از تفسیر و نجوم، و خصوصیات حیوانات.

هوش مصنوعی: هر چه از من سوال کردند، تا جایی که توانستم و ممکن بود، به آنها جواب دادم.

هوش مصنوعی: هر دانشی که جزئی از آن را بشنوی، یادگیری کل آن برایت راحت‌تر و آسان‌تر خواهد شد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم کمی از اشتباه‌ها و لغزش‌ها صحبت کنم تا ببینم تو چگونه می‌توانی احساسات و نظراتت را بیان کنی.

هوش مصنوعی: نیاز به علم و دانش برای بیان هدف و مقصود انسان‌ها وجود دارد، اما به دست آوردن درک عمیق از آن هدف کار آسانی نیست.

هوش مصنوعی: به او گفتم که اگر تو نشانی از خودت به من دنی، من هم به یاد تو با تمام وجودم به سمت تو می‌آیم.

هوش مصنوعی: سوالی پرسیده می‌شود درباره سوارکاری که از دلش شجاعت و از تنش قدرت می‌آید، و این ویژگی‌ها او را از دیگران متمایز می‌کند.

هوش مصنوعی: نرگس در حال بازی است و سنبل در حال حرکت و جنب و جوش است.

هوش مصنوعی: گاه بر پارچه‌های نرم و لطیف، سربازان نیلگون نمایان می‌شوند و گاه بر روی رنگ ارغوانی، چوب بازی را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: به او گفتم بله، واقعاً به همین ویژگی است که حلقۀ موهای معشوق، خوابیده و زیباست.

هوش مصنوعی: سفیدی که در شب به نظر می‌رسد، چیزی است که نمی‌توان آن را در کیسه یا همیان جای داد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت چهره کسی اشاره دارد که مانند نرگس صورتی و بادام خوش‌فرم است. گردی و زیبایی او به گونه‌ای است که شبیه تیر و کمان می‌شود، به نوعی نشان‌دهنده ظرافت و تیزی در جذابیت اوست.

هوش مصنوعی: گفتم این توصیف از چشم محبوب است، اما نه، این چشم نیست؛ بلکه شگفتی و زیبایی مانند نرگس است.

هوش مصنوعی: پس چه چیزی وجود دارد که وجودش به عدمش شک نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: ناپدیدی که خود را نمایان کرده، به وجود و عدم اشاره دارد. آرامش زندگی و شادی روح در این بین مانند مرجان است که در دریا یافت می‌شود.

هوش مصنوعی: به او گفتم که این دهان، زبان محبوب من است و برای بیان دردها و دلشکستگی‌هایش به من کمک کرده است.

هوش مصنوعی: سپس پرسید: آن دو تاریکی که روشنایی از آن‌ها به وجود می‌آید، چیست؟

هوش مصنوعی: در کنار درخت سروی، دامن او بر روی زمین افتاده و به آرامی کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ی طول عمر دنیا در آسمان، به سیاهی و تیره‌گی مانند عشق در فراق.

هوش مصنوعی: گفتم این وصف و ویژگی‌ها به دو گیسوی او مربوط می‌شود، که از آن‌ها بویی شبیه مشک و رنگی مانند قطران به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: سوال این است که چه چیزی وجود دارد که به طور کامل سطح زمین را پوشش داده و تمام آن را از یک طرف تا طرف دیگر احاطه کرده است؟

هوش مصنوعی: درست مانند روشنی خورشید، جهان را پر کرده و به آن زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: گفتم این فرد با مقام و جاه و جلالی که دارد، چگونه توانسته است اینقدر بر روی زمین نفوذ و سلطه پیدا کند.